Γεννήθηκε μέσα στη σιωπή και την ασημότητα

Ασπάστηκε την υπακοή, υπομένοντας τα πάντα,

ακολουθώντας τον Υιό της και στον Γολγοθά

κι ύστερα το καινό μνημείο

το όρος των Ελαιών

η 'Εφεσος κι ο 'Αθως

κι έγινε η "Τιμιωτέρα των Χερουβείμ"

να την υμνούν "αι γενεαί πάσαι"

η Υπέρμαχος Στρατηγός

η ευλογημένη εν γυναιξί

η Κυρία των Αγγέλων

η Γοργοϋπήκοος

η Μία

η Πρώτη

η Καλή

η ωραία

η Παναγία

η μάνα του κόσμου.

   + Γέροντας Μωϋσής ο Αγιορείτης

Εικόνα Παναγίας Παραμυθίας, Μονή Βατοπεδίου

Μονή Βατοπεδίου, 14ος αιώνας. 21 Ἰανουαρίου. Ο Όρθρος τελειώνει. Οι μοναχοί αποσύρονται στα κελλιά να αναπαυθούν, εως ότου ξεκινήσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοίξει και η πύλη της Μονής. 'Εξω από τη μονή, παραμόνευαν πειρατές. Την έχουν περιλυκλώσε και είναι έτοιμοι να εισβάλλουν σε αυτήν.

Στο ναό βρίσκεταιν μόνος ο Ηγούμενος. Ξαφνικά ακούει μια φωνή, που δεν μοιάζει με φωνή ανθρώπου. Κοιτάει γύρω του τρομαγμένος. Γεμάτος φόβο κατλαβαίνει ότι η φωνή ακούγεται από την εικόνα της Παναγίας να λέει: Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει:

«Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».

Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσηλώνει τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου και αντικρίζει τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.

Η μορφή της Παναγίας είναι ζωντανή. Ο μικρός Χριστός που κρατά στα χέρια της το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.

Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει:

«Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».

Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σηκώνει ελαφρά το χέρι, συγκρατεί το χεράκι του κλίνει  λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επαναλαμβάνει πιο έντονα :

«Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας».

Επαναλαμβάνει και για τρίτη φορά την προειδοποίηση:

«Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονής…».

Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα. Ο Ηγούμενος, συγκαλεί όλους τους Πατέρες και διηγείται σ’ αυτούς το υπερφυσικό γεγονός που συνέβη. 

Με κατάπληξη στρέφονται προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Η εικόνας έχει μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβάλλεται ολοκληρωτικά και δεν μοιάζει καθόλου με την παλαιά εικόνα. Η Παναγία κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.

Η εικόνα αυτή είναι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια γιατί η θέα της έκφρασης του προσώπου της ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί.

Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν.

Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.

Με αυτή την εικόνα συνδέεται και ο βίος του Ὁσίου Νεοφύτου, ο οποίος διετέλεσε «προσμονάριος», δηλαδή φύλακας και διακονητής του παρεκκλησίου της Παραμυθίας.

Ο Ὅσιος βρισκόταν σε αποστολή και υπηρεσία εκ μέρους της Μονής για ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο μετόχι της, στην Εύβοια. Εκεί αρρώστησε βαρειά. Παρακάλεσε τότε την Παναγία να τον αξιώσει να πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Άκουσε αμέσως τη φωνή της Παναγίας να του λέει:

«Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή σου και μετά από ένα χρόνο να ετοιμασθείς για την έξοδο σου από τη ζωή».

Ευχαριστώντας θερμά την Παναγία ο Όσιος για την παράταση της ζωής που του δόθηκε, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμασθούν για την επιστροφή στη μονή.

Πράγματι, μετά την παρέλευση ενός έτους, μια μέρα αφού κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια, ανεβαίνοντας τη σκάλα μπροστά από το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας, άκουσε πάλι τη φωνή της Παναγίας:

«Νεόφυτε, ο καιρός της εξόδου σου έφθασε».

Όταν πήγε στο κελλί του αδιαθέτησε και αφοῦ έλαβε συγχώρηση από όλους τους πατέρες της αδελφότητας, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.