Η παρουσία της Θεοτόκου και στη ζωή συγχρόνων ενάρετων Αγιορειτών Γερόντων είναι εμφανής.

Ο Νεοσκητιώτης,Γέροντας Ιωακείμ Σπετσιέρης  εκοιμήθη λέγοντας τους Χαιρετισμούς.

Ο Ρώσος ασκητής παπα-Τύχων, γνώρισε τον ακριβή χρόνο της εκδημίας του από την Παναγία.

Ο Καρουλιώτης γέροντας Φιλάρετος, συχνά έλεγε πως τον βαστά στον απαρήγορο εκείνο τόπο η Παναγία.

Η Παναγία, έλεγε ο Γέροντας Ευλόγιος από το Κελλι του Φανερωμένου, τον έφερε στο Άγιον Όρος από το χωριό του.

Ο παπα-Ιωακείμ ο Αγιαννανίτης κρυφή παραμυθία είχε, καθώς έλεγε, το βάστηγμά του από το φουστάνι της Παναγίας, που του έδωσε μια γενειάδα που ακουμπούσε στη γη.

Ο Γρηγοριάτης ηγούμενος Αθανάσιος είχε «φάει» την εικόνα της Παναγίας του κελλιοΰ του από τους μύριους ασπασμούς.

Ο μακάριος γέροντας πατηρ Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης, πάντοτε λέγοντας ή ακούγοντας τ’ όνομα της Παναγίας δάκρυζε.

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, έλεγε πως η Παναγία είναι ίδια με την εικόνα της Ιεροσολυμίτισσας.
Ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε μια σύναξη μάς έλεγε:

«Η λθε η Παναγία και μ’ έκανε ματς-μουτς». Αισθάνθηκε και τα χείλη της και τον ήχο.

Αυτή είναι η πίστη μας. Ζωντανή υπόθεση. Αυτή είναι η Παναγία μας. Χρειάζεται τώρα κάποιος διδακτικός επίλογος ή ένα ηθικό συμπέρασμα; Ένα έχω να καταθέσω, αφού σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε, αγαπητοί μου, να ξανασχοληθώ με το πανίερο πρόσωπο της Παναγίας. Ο σύγχρονος αγιορείτικος μοναχισμός είναι αναντίρρητα, σίγουρα, μόνιμα και αταλάντευτα θεοτοκοφιλής.

πηγή: Μακαριστού Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Περιοδικό, «Βημόθυρο», τευχ. 1, σ. 49-52