Το βλέμμα σου ήσυχο, σεμνό, θλιμμένο μα και χαροποιό, πνευματικό, αθώο, συμπονετικό, σκεφτικό και ελπιδοφόρο, μακριά από κάθε σαρκικό λογισμό, όμοιο με καθρέφτισμα του Παραδείσου. Αυτό το βλέμμα το τόσο ταπεινό και μαζί βασιλικό, το τόσο ανθρώπινο και θεϊκό, το μητρικό και τρυφερό, ζητάμε να μας συντροφεύει στην κάθε στιγμή του φθαρτού αλλά και του αιώνιου βίου μας.

Ο δύσκολος χειμώνας τελειώνει, η Σαρακοστή τελειώνει... κι η πορεία προς το Πάθος πλησιάζει στην κορύφωση...Κι όλοι εμείς, το βράδυ το αποψινό, του Ακαθίστου ύμνου το βράδυ, σκύβουμε εμπρός στη σεπτή σου εικόνα, Παναγιά μου, μάνα, ελπίδα και παρηγοριά και ικετεύουμε, την φτωχή μας καρδιά να αγκαλιάσεις, σιγοψέλνοντας σε Σε το:

"Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε"

Και του χρόνου με την ευχή, η Παναγία μας, να είναι σκέπη και βοηθός, στα σπίτια όλου του κόσμου.

(εικ.εξωφύλλου: pinterest)