Λίγο πριν τα πρωτοβρόχια … μια χεριά βλήτα, δυο κολοκυθάκια τρυφερά, λίγες κολοκυθοκορφάδες, δυο τρία κολοκυθολούλουδα, μυρωδάτες ντοματούλες, κρεμμυδάκι φρέσκο και δυο μέτριες πατάτες τριπολιτσιώτικες, κομμένες στα οκτώ.
Ίσα ίσα που έφτασαν για μια τελευταία μαγερειά, τα κηπευτικά του αποκαλόκαιρου. Όλα τους τσιγαριαστά σε μέτρια φωτιά και σιγομαγειρεμένα, μέχρι να μελώσουν τα ζουμιά τους. Και καθώς τα σύννεφα όλο και πυκνώνουν και η γη μοσχομυρίζει από τις πρώτες σταγόνες, το φαγητό σερβίρεται με φέτα σκληρή και πιπεράτη, ψωμί σταρένιο και προζυμένιο και οίνο ροζέ και μοναστηριακό. Ένας αποχαιρετισμός γεμάτος από γεύση μα και από ευγνωμοσύνη προς τη μάνα γη που μας μεγάλωσε σαν τα δικά της παιδιά και μας εμπιστεύτηκε τους καρπούς της, τα αγαθά της και όλους τους θησαυρούς της.
Η συνταγή είναι από αυτές που περνούν από τη γιαγιά στην εγγονή. Από αυτές που δεν ξέρανε γραμμάρια και ζυγαριές. Γιατί ζυγαριά ήτανε το μάτι και τα γραμμάρια τα μετριόνταν με το χέρι.
''Ευγνωμοσύνη και μόνο ευγνωμοσύνη, για όσα έζησα, όσο έζησα''
γράφει η Αρχοντούλα στο ''Ν'αγαπάς πολύ''.
Κι είναι ετούτη η φράση που νιώθω κι αγαπώ, περισσότερο από όλο το βιβλίο.
Μια τελευταία μαγερειά από χόρτα καλοκαιρινά
Υλικά
- 2 χεριές βλήτα ή αλλιώς μισό κιλό βλήτα
- 2 χεριές κολοκυθοκορφάδες
- 3 κολοκυθάκια μικρά και κομμένα σε μέτρες φετούλες
- 2 πατατούλες μέτριες
- 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια ,κομμένα σε ροδέλες
- 1 μέτριο ξερό κρεμμύδι, κομμένο σε μικρά καρέ
- 2 τομάτες κομμένες σε κύβους
- Μια τελευταία μαγερειά από χόρτα καλοκαιρινά
Εκτέλεση
Σε πλασωτέ κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το ξερό κρεμμύδι για 3-4′.
Προσθέτουμε τα χόρτα χοντροκομμένα και τα αφήνουμε να τσιγαριστούν μέχρι να πέσει ο όγκος τους (περίπου 5').
Ανακατεύουμε 2-3 φορές και μετά προσθέτουμε τα φρέσκα κρεμμύδια και την ντομάτα. Βράζουμε τα χόρτα για 10' και στο τέλος προσθέτουμε τα κολοκυθολούλουδα. Δεν τα ανακατεύουμε γιατί είναι πολύ ευαίσθητα, μα τα βυθίζουμε απαλά με το πιρούνι μας, ίσα που να βραχούν από τα ζουμάκια που βράζουν. Αφήνουμε το φαγητό να βράσει για 5' ακόμη, μέχρι που να μελώσει και... καλή μας όρεξη!
Το καλοκαίρι τελείωσε και μαζί με αυτό τελείωσαν οι κορφάδες, τα λούλουδα, τα βλήτα. Μα τα σπανάκια, τα σέσκουλα, οι καυκαλήθρες, τά άνιθα και τα μυρώνια, είναι προ των θυρών, γιατί... τα τσιγαριαστά τα χόρτα δεν τελειώνουν ποτέ.
Καλωσόρισες Φθινόπωρο πάλι και πάλι και πάλι!
ΥΓ Η αγαπητή φίλη, Μπέττυ Τσιαμούλη, με ρίζες κρητικές, προσθέτει και λίγη πιπερίτσα που κάνει το φαγητό ακόμα πιο πικάντικο μα και τον ευεργετικό Στύφνο, το χορτάρι που φύεται κατεξοχήν στην Κρήτη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Στο δικό μας περιβολάκι βγαίνει όπου υπάρχει χώμα για να θυμίζει πως η Γη για όλα φροντίζει, αφού ο Στύφνος βράζεται και τρώγεται όπως τα άλλα χόρτα αλλά το ζουμί του, γνωρίζουμε από τον Διοσκουρίδη ακόμα ότι είναι και φάρμακο καρδιοτονωτικό. Δυο ποτήρια του κρασιού, από το ζουμί αυτό, την ημέρα, ωφελεί πολύ τούς καρδιακούς. Είναι ακόμη διουρητικός και καθαρτικός του αίματος, και μάλιστα ανακουφίζει και από τους πόνους τους των αρθριτικών λόγω των ελαφρώς ναρκωτικών ιδιοτήτων αυτού, επιδιδομένων στο συστατικό της σολανίνης που περιέχει.
