«Κι έφυγε ο χειμώνας

κι ήρθε η Άνοιξη

κι όταν θα φύγει κι αυτή

θαρθει το καλοκαίρι

για να δώσει κι εκείνο

σαν έρθει η ώρα

μια θέση στο φθινόπωρο

και πάλι.

Κι εσύ

τις ρίζες των παθών

αναζητάς

τα όρια

τις αντοχές σου

τον γλυκασμό του νου

το ήσυχο του λογισμού

τα λάθη

τα πάθη τα σεπτά

τα κρύφια

τα ταπεινά.

Δύσκολα, λες,

ο άνθρωπος αλλάζει

δύσκολα το χούι θάβει

δύσκολα το τάλαντο ξεθάβει.

Στο λίγο μη μένεις

αγάπα το πολύ

ήλπιζε

κι ελευθερώσου

κάνε την αλλαγή εντός σου.

Εσύ

καρδιά μου πάσχουσα.

Τα τάλαντα ξέθαψε

πολλαπλασίασέ τα

κι αντάλλαξέ τα

με Φως Ανάστασης

σε ένα μικρό κομμάτι γης

του Παραδείσου

κι εγώ μαζί σου».

«Εαρινά και Αναστάσιμα»

ΤΒΜ

Φωτ. «Η Άνοιξη στην Καρκαλού της Αρκαδίας»