Ἀπὸ τὴ γῆ δυὸ δάκρυα,

θερμὰ μαργαριτάρια,

ἀνέβηκαν καὶ στάλαξαν

στοῦ Πλάστη τὰ ποδάρια.

Κι εἶπε τὸ πρῶτο τρέμοντας

ἐμπρὸς στὸ θεῖο θρόνο:

«᾽Εμένα μ’ ἔβγαλε ἡ καρδιὰ

γιὰ τὸ δικό της πόνο».

Κι ὁ Πλάστης ἀποκρίθηκε:

«Οὔτε στιγμὴ μὴ χάνης!

Σύρε νὰ γίνης βάλσαμο,

τὸν πόνο της νὰ γιάνης».

Κι εἶπε καὶ τ’ ἄλλο τρέμοντας

ἐμπρὸς στὸ θεῖο θρόνο:

«᾽Εμένα μ’ ἔβγαλε ἡ καρδιὰ

γιὰ κάποιον ξένο πόνο!»

Κι ὁ Πλάστης ἀποκρίθηκε:

«᾽Εσὺ μαζί μου μεῖνε!

Τῆς εὐσπλαχνίας τὰ δάκρυα

δικά μου δάκρυα εἶναι».

                                  Ι. Πολέμης

«Εωθινός χαιρετισμός, από τη Σοφία Χατζή»

Μ. Δευτέρα, 10 Απριλίου 2023

@rathioparamythia