«Πες μου, μικρό  παιδί 
που μέσα στην καρδιά μου κατοικείς,
ποιο φως σε παίρνει από το χέρι 
και σε καιρούς γλυκούς,
αθώους  και αγνούς
σε περπατεί;
Ποιο φως στο νου σου φέγγει
κι απ´τη βουή του κόσμου του αλλόκοτου, 
του αγριεμένου,
αυτό  σε ημερεύει; 
Ποιο φως κατάματα,
την άχαρη ζωή σου την κοιτά 
και σ´ασημένια μονοπάτια ποθεί  να ξεστρατίσει;»
"Ποιο φως; Πες μου, ποιο φως;"

«Είναι το φως των αστεριών 
και καντηλιών εσπερινών 
που κρεμαστήκανε απαλά 
από του φεγγαριού τα χέρια.
Είναι το φως ροδόχρωμης αυγής,
γλυκό του φθινοπώρου φως
που σ´άλικους γιαλούς
 με ταξιδεύει.
Είναι το φως καλοκαιριού
κι εκείνο του μεσημεριού,
που καίει τους πικρούς καημούς
και τη σιωπή μου στοργικά τη συντροφεύει.
Είναι το φως εκείνο,
του χειμώνα φως,
που επάγωσε τους στεναγμούς,
που εγέννησε ζωής ελπίδες
κι εμήνυσε της Άνοιξης
 το άλλο φως, 
πρωτόβγαλτο λουλούδι
κι εκείνο της Ανάστασης 
το 'Αγιο Φως, το αιώνιο, το άφθαρτο,

του λυτρωμού τραγούδι».
                                                                                    ΤΒΜ

Στίχοι εμπνευσμένοι από τις εικόνες της Μαρίας Σαραβάνου,

που εμπνεύστηκε την ποιητικότητα της δημιουργίας μέσα από τις στιγμές του φωτός της ζωής.