«Ο Κύριος τους μαθητές παραλαμβάνει

και στη Βηθανία πορεύεται,

τον Λάζαρο να εγείρει.

Στο μνήμα

του φίλου του, του καρδιακού,

η Μάρθα κι η Μαρία τον οδηγούν

κι  Εκείνος δακρύζει.

Στον Θεό και Πατέρα προσεύχεται

και στον νεκρό φωνάζει:

«Λάζαρε δεύρο έξω!»

Τη φωνή Του ακούει τότε

ο πικρός και ακόρεστος Άδης

και φοβάται και τρομάζει

και στενάζει

και

«ἀπολύει Λάζαρον, νεκρὸν τεταρταῖον, κειρίαις ἐσφιγμένον».

Μέγα καὶ παράδοξον θαῦμα, τετέλεσται σήμερον!

Εξίστανται οι Εβραίοι και έκθαμβοι μένουν

 Και τα παιδία τον Κύριο τρέχουν να προϋπαντήσουν

«μετὰ βαΐων καὶ κλάδων»

Και με ενθουσιασμό να κραυγάσουν:

«Ὡσαννά εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!»

  Εαρινά και Αναστάσιμα