«Είχα πάει μια φορά σε ένα χωριό στην Πελοπόννησο και εξομολογούσα κι

ήρθε εκεί κάποιος βαρυποινίτης και μιλάγαμε για ώρες.

Κάποια στιγμή σταματάει και μου λέει:

-Παπά, λες να μην υπάρχει τίποτα και να καθόμαστε τζάμπα και για ώρες μπροστά στα ξύλα (εννοούσε τις εικόνες που κρέμονταν εκεί μπροστά μας)και να μην πηγαίνουμε στο μαγαζί να πιούμε ένα καφεδάκι να πιούμε ένα κρασάκι;

-Μπαρμπα Γιώργη, του λέω.

Να σου πω. Εάν δεν υπάρχει δεν έχουμε κανένα φόβο.

Ψοφάμε σαν τις παλιοπροβατίνες, που λες κι εσύ. Εάν όμως υπάρχει, τι κάνουμε μπάρμπα Γιώργη;

Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για τον θάνατο γι’ αυτό και τον αποποιείται και δεν τον θέλει.

Ο θάνατος είναι έξω από τα σχέδια του Θεού.

Και ο αφέντης Χριστός,

όταν ήρθε η ώρα να πάει στην Γεσθημανή παρακάλεσε τον Πατέρα τρεις φορές να μην πιει το πικρό ποτήρι.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό. Και ήταν η ψυχή Του, περίλυπος έως θανάτου.

Όταν έχουμε μελαγχολία η κατάθλιψη όπως το λέμε, να σκεφτόμαστε τον αφέντη Χριστό.

Ας το πάμε εκεί γιατί είναι το πιο καλό επιχείρημα και η πιο μεγάλη παρηγοριά.

Έτσι είπε ο Χριστός. Στο τέλος όμως υποτάχτηκε στον Πατέρα. Έκανε απόλυτη υπακοή και νίκησε και έφτασε στο «τετέλεσται»και κέρδισε τον κόσμο και άνοιξε με τον παράδεισο.

Γέροντας Ανανίας Κουστένης