«Εμείς τη δημοτική γλώσσα και την παράδοση τις εκμάθαμε. Σιγά σιγά και με πολύν κόπο. Ο Γκάτσος τις βρήκε μέσα του, έτοιμες, μαζί με τα τραγούδια των προγόνων του, τις αφομοίωσε μαζί με «το γάλα της μητρός του».
                                         Οδ. Ελύτης

Στη φωτογραφία εξωφύλλου, η Αρκαδία. Η γη που γέννησε τον ποιητή, που έπλασε εικόνες με τις λέξεις, που ένωσε το άσπρο με το μαύρο, τους χειμώνες με τα καλοκαίρια.
Σαν σήμερα, 12 Μαϊου του 1992, έφυγε από τα επίγεια στα ουράνια.

«Πάει ο καιρός, πάει ο καιρός
που ήταν ο κόσμος δροσερός
και κάθε αυγή
ξεκινούσε μια πηγή
για να ποτίσει όλη τη γη

Ήρθανε νύχτες και βροχές
και χειμωνιάσαν οι ψυχές
και στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθεί
ένα παιδί να ζεσταθεί

Τώρα το δάκρυ κυλάει στο χώμα,
και πέρα απ’ το βοριά
ένα καράβι ρωτάει ακόμα
που θα βρει στεριά»
        Νίκος Γκάτσος