Ἂν δὲν ζήσουμε στὸ µέλλον σπαρτιατικά, ὁ πλανήτης µας θὰ ἀφανισθεῖ. Θὰ καταναλωθεῖ µέσα στὴν ἄκρατη καταναλωτικὴ μανία µας. Τὸ µήνυµα ποὺ στέλνει ἡ πάντοτε µεγάλη μικρὴ Σπάρτη µας δὲν εἶναι τὸ πάντα ἐπίκαιρο μήνυμα τοῦ θνῄσκειν τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόµενοι, ἀλλὰ καὶ τὸ ζῆν ἐν ὀλίγοις διαιτώµενοι.
Προσφέρω καὶ τὴν ἱστορικὴ μαρτυρία ἀπὸ διασωθὲν ἀπόσπασμα τοῦ Θεοπόμπου:
Μετάφραση: Ἐνῶ ὁ Ἀγησίλαος προσέγγιζε, οἱ Θάσιοι τοῦ ἔστειλαν κάθε λογῆς βοσκήµατα καὶ καλοθρεμµένα βόδια, ἐπὶ πλέον δὲ γλυκίσµατα καὶ κάθε εἴδους λειχουδιές. Ὁ Ἀγησίλαος παρέλαβε τὰ βοσκήµατα καὶ τὶς ἀγελάδες, τὰ γλυκίσµατα, ὅμως, καὶ τὶς λειχουδιὲς ἀρχικὰ οὔτε ποὺ τὰ ἀντιλήφθηκε. Διότι εἶχαν καλυφθεῖ μὲ εἰδικὸ σκέπασµα. Ἀλλὰ μόλις τὰ εἶδε, διέταξε τοὺς Θασίους νὰ τὰ πὰρουν πίσω, λέγοντας ὅτι δὲν εἶναι συνήθεια στοὺς Λακεδαιμονίους νὰ τρέφονται μὲ τέτοια ἐδέσματα. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ Θάσιοι τὸν ἐκλιπαροῦσαν νὰ τὰ πάρει, τοὺς εἶπε: «Ἀφοῦ τὰ φέρατε, δῶστέ τα σ᾿ αὐτούς». Καὶ τοὺς ἔδειξε τοὺς Εἵλωτες, προσθέτοντας ὅτι αὐτοὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ διαφθείρονται τρώγοντας αὐτὰ παρὰ αὐτὸς καὶ οἱ παρόντες Λακεδαιμόνιοι.
Τὸ πρόβλημα τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος, ὅπως τουλάχιστον, τὸ βλέπω ἐγώ, εἶναι ἡ ἀποφυγὴ τοῦ εἱλωτισμοῦ. Γι’ αὐτὸ φρονῶ ὅτι τὸ μήνυμα ποὺ ἡ Σπάρτη διὰ τοῦ Ἀγησιλάου μᾶς πέµπει εἶναι, ὅπως λέμε, διαχρονικό: νὰ µὴν ὑποταγοῦμε στὸν καταναλωτισμὸ.
Σαράντος Ι. Καργάκος, «Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Σπάρτης», τ. Α΄, σσ. 27-29, Gutenberg, Αθήνα 2006
photo by: Artur Rutkowski
