Ποτέ δεν έμαθα γιατί πάντρεψαν τον τραχανά και τη χυλοπίτα και βάφτισαν το φαγητό τραχανοχυλόπιτο. Ούτε ξέρω πόσο πίσω στον χρόνο πάει ετούτη η παντρειά. Εκείνο όμως που ξέρω να γράψω με σιγουριά, είναι πως με αυτό το φαγάκι μεγάλωσε η γενιά των γονιών μου, η δική μου και των παιδιών μου. Το τραχανοχυλόπιτο, όταν είμαστε παιδιά, μας το έδιναν για βραδινό. Και ήταν ένα φαγάκι έκπληξη, μαλακτικό και στοργικό με απρόσμενη νοστιμιά μέσα στην απλότητά του και στην απέριττη σοφία του. Γι αυτό, το ίδιο φαγάκι για βραδινό μαγείρευα κι εγώ πολύ συχνά στα δικά μου τα παιδιά.
Η συνταγή του είναι πολύ απλή γι αυτό και το αποτέλεσμα ξαφνιάζει ευχάριστα.
«Λίγο νερό στη φωτιά και όταν αυτό κοχλάζει ρίχνεις μέσα, ανακατεμένα, τον τραχανά και τη χυλοπίτα. Τα αφήνεις να βράσουν για 10 λεπτά κι ύστερα κλείνεις το καπάκι για «να φουσκώσουν», όπως έλεγε η γιαγιά μου. Και σήμαινε αυτό, να γίνουν τα ζυμαρικά αργά και να χυλώσουν. Σε δέκα λεπτά είναι έτοιμα και τότε ανεκατεύουμε σε ένα μπολ ξερή μυζήθρα και ζεστό ζουμί από το φαγητό και το ενώνουμε με αυτό.
Ένας πλούτος αγαθών από γάλα κατσικίσιο, φρέσκα αβγά και σταρένιο αλεύρι στο πιάτο. Απλό, νόστιμο, αληθινό, χωρίς προσθήκες και πρόσθετα με ταυτότητα αρκαδική. ( Δεν το έχω συναντήσει πουθενά αλλού). Η ξερή μυζήθρα μέσα στο ζουμί είναι μια «κρέμα γάλακτος» όλο υγεία και νοστιμιά. Κι ο Αντώνης που ήταν από πάντα πιο πρωτευουσιάνος στο φαγητό και δεν τολμούσε να δοκιμάσει «χωριάτικα φαγητά», αποφάσισε και το δοκίμασε τώρα που μεγάλωσε αρκετά και τότε αναφώνησε:
-Ρε παιδιά! Τι ωραίο φαγητό είναι αυτό;
- Πατέρα τι μας λες; εμείς μεγαλώσαμε με αυτό.
Ε μαμά; Για πες, πόσο τραχανά με χυλοπίτα έχουμε φάει; λέει ο Γιώργος δηλώνοντας περήφανα τη σχέση του τραχανοχυλόπιτο, το φαγάκι που μοσχοβολάει και κλείνει μέσα του έναν θησαυρό της αρκαδικής γαστρονομίας, μα και τη μάνα και τη γιαγιά και μαζί το νοικοκυριό τους, την αγκαλιά τους και την αγάπη τους.

ΥΓ Αν αντί για νερό βάλουμε κοτόζουμο… ε.. τότε η νοστιμιά είναι συναρπαστική. Κι αν το συνοδέψουμε και με ένα ποτηράκι ροζέ; Τότε γίνεται «ανείπωτη»

ΣΥΝΤΑΓΗ

1 φλιτζάνι του τσαγιού τραχανάς γλυκός ή ξινός

1 φλ.τσ. χυλοπίτες

5 -6 φλ. τσ. νερό ή κοτόζουμο ή κρεατόζουμο ή και ζωμό λαχανικών

2-3 πρέζες αλάτι

10 κοιτ. σούπας ξερή μυζήθρα

Βάζουμε το νερό στη φωτιά κι όταν κοχλάσει ρίχνουμε το τραχανοχυλόπιτο το οποίο έχουμε από πριν ανακατέψει.

Συγιρίζουμε διαρκώς και προσέχουμε να μη φουσκώσει και χυθεί. Γι αυτό και ίσως χρειαστεί να χαμηλώσουμε λίγο τη φωτιά.

Το αφήνουμε να βράσει για δέκα λεπτά και σε αυτό το σημείο παίνουμε ζουμί από το φαγητό και το ανακατεύουμε με τη μυζήθρα. Αμέσως μετά το ενώνουμε με το φαγητό. Μετά από δυο-τρεις βράσεις, σβήνουμε το φαγητό και το σκεπάζουμε να φουσκώσει, δηλαδή να χυλώσει. Σερβίρεται και ζεστό και κρύο. 

Κάποιοι το συνοδεύουν με λουκάνικο ή χοιρινό παστό. Κι έτσι κι αλλιώς  είναι ένα φαγάκι! Μα τι φαγάκι!