Αυτό το παγωτάκι, το φτιάχνω από τότε που ήταν πολύ μικρά τα τρία μου παιδιά. 

Γίνεται με τρία απλά υλικά και από κει και ύστερα εμπιστεύεται τη γνώση μας στη ζαχαροπλαστική κι αφήνεται στην καλοκαιρινή μας  φαντασία. Τα τελευταία χρόνια το βλέπω και το ακούω που πολυδιαφημίζεται  και από επώνυμους και από ανώνυμους, τόσο πολύ που γίνεται διάσημο κάθε καλοκαίρι. Εμένα πάλι, μου το έμαθε η συναδέλφισσά μου, η Μάγδα, πριν από 15 χρόνια, τουλάχιστον, αφού ήμουνα ακόμα στο σχολείο και είχα και τα παιδιά πολύ μικρά. 

"Όταν θα το φτιάξεις, θα με θυμηθείς", μου είχε πει τότε και είχε πολύ δίκιο. Γιατί αυτό το παγωτό έχει τόσο ωραία γεύση και μυρωδιά που μόνο μνήμες όμορφες μπορεί να σου ξυπνήσει. Το ζαχαρούχο, που είναι το ένα από τα τρία ελάχιστα υλικά του, είναι ονειρεμένο και δίνει αυτή την ηρεμία που μας έδινε και τότε που είμαστε μικρά παιδιά και οι μαμάδες μας, μάς τάιζαν με αυτό λίγο πριν τον ύπνο. 

  Φέτος όταν το έφτιαχνα, ο γιος μου ο Γιώργος, παρατήρησε πως πρέπει να προσθέσω και κάτι άλλο ακόμα, που θα κόψε λίγο τη δυνατή γλυκάδα του ζαχαρούχου.

Κι έτσι, έριξα καβουρντισμένο, ελαφρώς αλατισμένο και χοντροαλεσμένο αμύγδαλο. Αυτή η προσθήκη, έκανε τη διαφορά. Μα την πιο μεγάλη διαφορά την έκαναν τα χωνάκια με γεύση, φράουλας, φυστικιού και σοκολάτας. Το παγωτό απογειώθηκε στην κυριολεξία κι έκανε τα μεγάλα μου παιδιά να κάνουν σα μικρά κι εμένα πάλι με έκανε να αισθάνομαι εντελώς παιδί.

]Συνταγή

1 φυτική σαντυγή 

1 γάλα ζαχαρούχο

1 γάλα εβαπορέ

1 κουτ.γλ. εκχύλισμα βανίλιας

4-5 κουτ. σ. καβουρντισμένα και χοντροαλεσμένα αμύγδαλα

Χτυπάμε πολύ δυνατά τη σαντυγή, γύρω στα 5', μέχρι να αφρατέψει.

Στη συνέχεια προσθέτουμε λίγο- λίγο το ζαχαρούχο, ενώ συνεχίζουμε το χτύπημα και τελειώνουμε με το εβαπορέ και το εκχύλισμα βανίλιας.

Αδειάζουμε το μίγμα σε ένα μπωλ με καπάκι και το βάζουμε στην κατάψυξη, να παγώσει για δυο ώρες περίπου.

Στο μεταξύ αλατίζουμε με δυο πρέζες αλάτι και στη συνέχεια καβουρντίζουμε τα αμύγδαλα. Όταν κρυώσουν τα χοντροαλέθουμε στον πολυκόφτη. Δεν πρέπει να γίνουν πούδρα αλλά να ακούγονται και στο μάσημα και φυσικά στη γεύση.

Στις δυο ώρες βγάζουμε το παγωτό και το χτυπάμε με το μίξερ χειρός ενώ στη συνέχεια προσθέτουμε τα αμύγδαλα και το ξαναβάζουμε στην κατάψυξη. Το ξαναχτυπάμε σε τρεις ώρες αυτή τη φορά. Το ιδανικό είναι, μετά τα χτυπήματα να μείνει μια νύχτα στην κατάψυξη και να το σερβίρουμε την επομένη το μεσημέρι ή το απόγευμα αφού το ξαναχτυπή[σουμε για άλλη μια φορά. 

Καλή επιτυχία!

ΥΓ. Τα μπισκοτοχωνάκια με τις γεύσεις μαζί με το αμύγδαλο, έκαναν φέτος τη διαφορά. Το πιο μυρωδάτο παγωτό-παγωτίνι που έχω φάει.