«Αγαπώ λίγο πιο πολύ της νυχτιάς τη σιγή,
που κοιμίζει το παιδί,
τον σπόρο του λουλουδιού,
το δάκρυ της καρδιάς,
τις κρυμμενες ψυχές που πονούν, μα σιωπούν μέσα στην αγκαλιά της.
Αγαπώ λίγο πιο πολύ της νυχτιάς τη σιγή,
που γνέθει της ελπίδας το μετάξι,
της μάνας το παραμύθι,
του παιδιού το όνειρο
Αγαπώ λίγο πιο πολύ της νυχτιάς τη σιγή,
που στήνει ονειροπαγίδες
και φυλακίζει τους εφιάλτες μας.
Αγαπώ λιγο πιο πολύ της νυχτιάς τη σιγή,
που κλειδώνει μέσα στα μάτια μας τα αστέρια
και μας δίνει και κρατάμε το φεγγάρι για χαρταετό».
                                                                      ΤΒΜ 

φωτογραφία εξωφύλλου: Mary Gutfleisch. www.RedEyeLoon.net