«Είναι σωστό να προσκομίζει κανείς στην τέχνη αυτά που του υπαγορεύουν η προσωπική του εμπειρία και οι αρετές της γλώσσας του. Πολύ περισσότερο όταν οι καιροί είναι σκοτεινοί και αυτό που του υπαγορεύουν είναι μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ορατότητα».

                                                                                                                            Οδ. Ελύτης

Στις 18 Μαρτίου 1996, έφυγε από τη ζωή ο Οδυσσέας Ελύτης.

Η γενιά μου ανατράφηκε με την τέχνη των λόγων του. Τους μελέτησε ολόκληρα μερόνυχτα κι ύστερα τους έκλεισε καλά στην καρδιά της, κάνοντας την προσωπική της ανασκόπηση και ενδοσκόπηση και νιώθοντας παντοτινή ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο του μεγάλου αυτού ποιητή που με την ποίησή του μας έδωσε τις λέξεις, για να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε.

Ταιριάζω ετούτη την, εις μνήμην του ανάρτηση, με μια φωτογραφία από το λευκό και το γαλάζιο του Αιγαίου που τόσο πολύ το ύμνησε μέσα από τους στίχους του, υμνώντας παράλληλα και την Ελλάδα μας, που όπως έλεγε:

«…είναι μια πατρίδα μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου».

Όπου και να μας βρίσκει το κακό αδερφοί μου, ας μνημονεύουμε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Οδυσσέα Ελύτη.