Του Μαγιού ροδοφαίνεται η μέρα

Που ωραιότερη η φύση ξυπνάει

Και την κάνουν λαμπρά και γελάει

Πρασινάδες, αχτίδες, νερά.

                Δ.Σολωμός

 Χαρά μεγάλη εχει η ‘Ανοιξη σήμερα. Σήμερα που έρχεται ο Μάης της, το στερνοπαίδι της. Και τον έχει μοσχοαναθρεμμένο τούτον τον γιο της, η ‘Ανοιξη. Τίποτα δεν τον αφήνει να κάμει. ‘Ισως γιατί είναι ο μικρότερος. ‘Ισως, πάλι, γιατί της μοιάζει περισσότερο από όλα της τα παιδιά. Δροσερός, ανάλαφρος, όμορφος και ντελικάτος, με ηλιαχτίδες κρεμασμένες στον λαιμό υου και φορεμένο στεφάνι από αγριόκρινα στα μακριά του μαλλιά, σκορπά γύρω του χίλιες μύριες, αγκαλιές από λουλούδια. Διάπλατα ανοίγουν τα παραθύρια για να μπει σε όλων τα σπιτικά. Τα κοριτσόπουλα τρέχουν,  λουλούδια να μαζέψουν και μπαίνουν στον χορό που εκείνος, πρώτος, άνοιξε.

                                                                                                                                                                        (φωτ.Becca Tapert)

«Μάς ήρθε ο Μάης με δροσιές, μας ήρθε με λουλούδια

Με κρίνα, με τριαντάφυλλα, με πρόσχαρα τραγούδια!»

'Ετσι τραγουδούν οι χρυσομαλλούσες κοπελιές κι ύστερα πιάνουν το τραγούδι οι μαυρομαλλούσες:

«Καλώστονε τον Μάη, τον Χρυσομάη

Με τα άνθη στολισμένος ήρθες πάλι

Μάη Χρυσομάη, Μάη με τις δροσιές.»

                                                                                                                                                   (φωτ. Becca Tapert)

Σε λίγο, το χορό αφήνουν και πλέκουνε στεφάνι με του Μάη τα χρώματα και τα αρώματα.

Στην θύρα, την εξώθυρά της, η καθε μια θα το κρεμάσει και με αυτό το σπιτικό της, θε να στολίσει.

Και σαν τελειώσουν, μια γιαγιά πολλών Μαϊων, μπήγει κρυφά, μες στο στεφάνι κι ένα μικρό μικρό σκορδάκι…Έτσι, για να μη πιάσει το μάτι, αφού όπως λέει :

«Μάης είναι, μάγια κάνει…»

Μα η γιαγιά και κάτι άλλο, λέει ακόμα και θαρρώ πως αυτό πιο πολύ μ’αρέσει.

Ο Μάης, λέει, πως σε μαγεύει κι αγαπάς.

«Μάης, λουλουδιάρης και του έρωτ’αρχοντιάρης».

Γι αυτό και ο μήνας τούτος, το στερνοπαίδι της ‘Ανοιξης, αιώνια αγάπη έχει ορκιστεί στην Τριανταφυλλιά, που κατακκόκινη γίνεται στον ερχομό του.

                                                                                                                                                                                                                                          (εικ.ekrem osmanoglu-unsplash)

 Μοναδική αγάπη και θέση ξεχωριστή, έχει στην καρδιά του και για τη μάνα του. Κι ο Μάης, γιορτή μεγάλη, πάντα της ετοιμάζει μέσα στη γιορτή των λουλουδιών, για να γιορτάζουνε μαζί της κι όλες οι μανούλες του κόσμου.

         (εικ. ζωγραφική με τέμπερα,  της Τίνας Βλασταράκου-Μεταξά, από το βιβλίο, "'Ενας παππούς, τέσσερα παιδιά, δώδεκα εγγόνια)

                                                                                                                                                                                                                                                                        (εικ. unsplash)

 ‘Ολους τους αγαπά ο Μάης κι όλοι τον αγαπούν. Ο ήλιος τον  λατρεύει κι από ψηλά τις ομορφιές του θαυμάζει και τραγουδά:

«Να’μουν τον Μάη, μπιστικός, τον Αύγουστο δραγάτης!»

Το αεράκι, μακριά κρατά την βροχή, γιατί όπως λένε κι οι παππούδες:

«’Εβρεξε ο Μάης, μπαστάρδεψε το στάρι»

Και ακόμα λένε πως:

«Βροχή τον Μάη; Φωτιά στα ελαιολούλουδα».

Ενώ, οι γιαγιάδες συτμπληρώνουν πως μόνο

«στο κακό χωριό, τον Μάη μήνα βρέχει».

 Οι κερασιές πάλι, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ακούνε, γιατί είναι φουντωμένες και με κεράσια φορτωμένες.

(εικ.unsplash)

Γλυκά κεράσια κατακόκκινα μα και πετροκέρασα μυρωδάτα κι ευωδιαστά με του καλοκαιριού την ευωδιά.

                                                                                                                                                                                                                                               (εικ. unsplash)

 Στης μέρας το γλυκοχάραμα, το αηδόνι που το ταίρι του έχει βρει, τραγουδά τη μελωδία της αγάπης.

                                                                                                                                                                                                                        (εικ. pixabay)

Κι οι πιτσιρικάδες, που καλοκαιριά μυρίζονται, όλο και πιο αργά μαζεύονται στα σπιτικά τους.

«Και πού να έρθει ο Ιούνιος», σκέφτεται ο Μάϊος, που περνά και στην πλατεία τους βλέπει να παίζουν και χαμογελά.

Κι ύστερα στον χρόνο μέσα, συνεχίζει  να βαδίζει και να περπατά, και τις μέρες του να χαίρεται, που γίνονται, όλο και πιο όμορφες, πιο μεγάλες, πιο καθαρές, πιο φωτεινές και λαμπερές.

                             ΤΒΜ

              Από το βιβλίο, "'Ενας παππούς, τέσσερα παιδιά, δώδεκα εγγόνια", Μάης ο λουλουδιάρης.

(φωτ. εξωφύλλου Annie Spratt)