Ο Χειμώνας, δίνει τις τελευταίες οδηγίες στον γιο του τον Δεκέμβριο:
«Να ντύνεσαι, ζεστά και να τρως πολλά πορτοκάλια και μανταρίνια για να παίρνεις τις βιταμίνες σου. Και πρόσεξε πάλι μη φας πολλά γλυκά και λιχουδιές, με τόσες γιορτές που έχεις.»
12 και 1 λεπτό και…
Νάτος ο Δεκέμβριος, ντυμένος με μάλλινα ζεστά ρούχα, να κατεβαίνει από το βουνό. Πρώτα περνά μέσα από το δάσος με τα έλατα. Ο πατέρας του, ο Χειμώνας, τον φόρτωσε με άπειρες κρυσταλλένιες και καλοσχηματισμένες νιφάδες χιονιού κι εκείνος, φροντίζει να στολίσει τώρα με αυτές τα αγαπημένα του δέντρα. Κι αυτά καμαρώνουν και χαίρονται που τον ακούνε να τους τραγουδά με κέφι γιορτινό:
«Ω έλατο, ω έλατο! Μ’αρέσεις πώς μ’αρέσεις»!
Αφού τα στολίζει όλα, ένα προς ένα, λέει χαρούμενος:
«Σε 25 ημέρες από τώρα, θα λάμψει στις κορφές σας το πιο λαμπρό αστέρι του ουρανού».
Και τότε ένα μικρό, μικρούτσικο ελατάκι που μόλις είχε ανοίξει τα κλαδάκια του, ρώτησε:
«Μα πώς γίνεται, καλέ μου Δεκέμβριε, ένα μόνο αστέρι να στολίσει χιλιάδες κορφές, από εμάς τα έλατα;»
«Μικρό μου ελατάκι, ετούτο δω το αστέρι που θα λάμψει στις 25 των ημερών μου, δεν είναι σαν τα άλλα. Αυτό θα έρθει από την ανατολή και το φως του είναι τόσο λαμπρό και τόσο δυνατό που δε θα λάμψουν μόνο οι κορφές σας, σαν τα διαμάντια μα κι ολόκληρη η γη.»
«ωωω, αλήθεια;» θαύμασε το μικρούτσικο ελατάκι ενώ ο Δεκέμβριος, σφυρίζοντας μελωδικά συνέχισε τον δρόμο του.
'Εχει χαρά που θα συναντήσει τους ανθρώπους. Ξέρει ότι είναι ο αγαπημένος τους. ‘Οσον καιρό μένει μαζί τους σχεδόν κάθε βράδυ είναι καλεσμένος και σε μία γιορτή. Ξεκινά με τη γιορτή της Βαρβάρας, συνεχίζει με του Σάββα, του Νίκου του Σπύρου, της Άννας, του Διονύση, του Λευτέρη, του Χρίστου και της Χριστίνας, του Στέφανου και πάει λέγοντας. Για όλες ετούτες τις γιορτές μα και για τα Χριστούγεννα που είναι η πιο μεγάλη γιορτή απ’όλες, οι άνθρωποι τον φωνάζουν με μεγαλοπρέπεια:
"Δεκέμβριος ο γιορτινός".
Στολίζουν τότε τους δρόμους, τα μαγαζιά τους, τα σπίτια τους και χαίρονται πολύ γιατί έρχονται κοντά ο ένας με τον άλλον και θυμούνται να κάνουν αγάπη και αλλάζουν δώρα και φιλιά και αγκαλιές.
Με τούτα και με τ’άλλα, ούτε που το κατάλαβε ο Δεκέμβριος για πότε ξημέρωσε η πρώτη του μέρα.
Στο πάρκο οι σπουργίτες τό'χανε στρώσει στο γρασίδι κι έπαιρναν το πρωινό τους.
«Κατάλαβαν πως θα χιονίσει τα πουλάκια μου κι έπιασαν τα χαμηλά», λέει ο Δεκέμβρης και προχωράει στην πόρτα της Ασημούλας να αφήσει καρύδια και μέλι για μελομακάρονα. Ύστερα αφήνει βούτυρο και αμύγδαλα στη Χριστινιώ για τους κουραμπιέδες και μπόλικο αλεύρι στη Βασιλική για τις λαλαγγίδες. Σε κάθε πόρτα έχει και από ένα καλούδι να αφήσει ο Δεκέμβριος.
Και σε κείνες τις πόρτες που μένουν ερμητικά κλειστές και πίσω τους κρύβουν μοναξιά και δυσκολία, σκοτεινιά και δάκρυα , αφήνει ένα καλούδι παραπάνω μαζί με το μικρό σημείωμα που γράφει:
«Ποτέ μην πάψεις να ελπίζεις. Αρκεί μία μικρή τρυπίτσα και τότε το Άστρο της Ανατολής θα τρυπώσει κι όλα τα δύσκολα θα τα φωτίσει.»
Κι όσο για τα παιδιά; Ε...Σε εκείνα αφήνει από ένα τριγωνάκι που βγάζει ήχους μελωδικούς κι από ένα μάλλινο σκουφάκι.
Τα ξυπνητήρια χτυπούν κι οι άνθρωποι ξυπνούν. Οι εξώθυρες ανοίγουν κι οι άνθρωποι παίρνουν τα δώρα που τους έχει αφήσει ο Δεκέςμβριος κι εύχονται
«Καλημέρα! Καλό μήνα!»
«Με το καλό τα Χριστούγεννα!»
"Υγεία, Αγάπη, Ειρήνη, Ομόνοια"
Κι αμέσως μετά τα καλημερίσματα της πρωτομηνιάς κι όλες τις ωραίες ευχές, ανασκουμπώνονται και πιάνουν τις ετοιμασίες.
Ο μικρός Γιαννάκης βγαίνει από τα σκεπάσματα και τρέχει στον τοίχο που είναι κρεμασμένο το ημερολόγιο!
Ξεκολλάει το χαρτάκι της προηγούμενης μέρας και διαβάζει:
«Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου. Ζήτω! ‘Ηρθε επιτέλους ο Δεκέμβριος και μαζί του φέρνει τα Χριστούγεννα και δώρα πολλά! ‘Ετσι δεν είναι μαμά;»
Ο Δεκέμβρης που περνά απ’έξω τον ακούει και χαμογελά ευχαριστημένος κι εύχεται μυστικά στις μέρες του όλοι να έχουνε χαρά, καλό, υγεία, αγάπη, ζεστά σπιτικά, ζεστές καρδιές κι όλου του κόσμου τα αγαθά!
Καλό μήνα και Καλά Χριστούγεννα!
Τίνα Βλασταράκου-Μεταξά
"'Ενας παππούς, τέσσερα παιδιά, δώδεκα εγγόνια"
Εικ. Τίνα Βλασταράκου Μεταξά - Σπύρος Παππάς
