«Πεποικιλμένη» 
με τη θεία  δόξα 
μας συγκάλεσε  
και μας σύναξε  
και πάλι η Παναγιά μας
να ψάλλουμε 
να υμνήσουμε 
και δεήσεις να αναπέμψουμε
και όλες μας τις ελπίδες 
σε εκείνη 
τη μητέρα του Θεού  
να αναθέσουμε.
 «Δεν θέλω δόξες ούτε και τιμές»
γλυκά μας μίλησε 
η μάνα η στοργική. 
«Μα θέλω μοναχά
το θέλημα Του 
να ποιείτε».
Κι εμείς ντραπήκαμε 
 για τα ανομήματά μας 
δακρύσαμε 
για τα αμαρτήματά μας 
θρηνήσαμε 
την αθλιότητα μας 
και ταπεινά 
ετούτα τα λόγια 
τα προσευχητικά 
μέσα από τα χείλη 
ψιθυρίσαμε: 
«Ναι, Κύριε, 
Εσένα θέλουμε για οδηγό 
στο πλάι της ζωής μας 
και χθες και σήμερα 
και πάντα».
 Κι ήταν η ώρα εκείνη 
της μικρής 
καρδιακής προσευχής 
που το αεράκι πέρασε 
και τον ψίθυρο άκουσε
 και απαλά εφύσηξε 
και τον μανδύα της μάνας Παναγιάς εσήκωσε 
και πάνω απ’ τα κεφάλια μας 
τον άπλωσε.

(Ιερά Μονή Φιλοσόφου
Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός στην Απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.)