Κι όταν ο παπα-Θόδωρος, διάβασε το ευαγγέλιο με ήσυχη φωνή:

«Εδάκρυσεν ο Ιησούς…», τότε και ο Γιωργής, εδάκρυσε για τον Παυλή…

Κάποτε η λειτουργία του Λαζάρου τελείωσε. Μοιράστηκε το αντίδωρο και η μάνα του με τη νονά του, τράβηξαν ίσα για την αγορά:

«Τη επαύριον, των Βαΐων, τρώμε ψάρι», είχε πει ο παπα-Θόδωρος, ενώ ο Φώτης, ο ψάλτης, είχε συμπληρώσει σε πλάγιο του τέταρτου:

«Βάγια, Βάγια των Βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή, τρώνε σουβλιστό αρνιιιί!»

Ο Γιωργής πάλι, μαζί με τα άλλα παιδιά, βγήκαν στο χωριό να κάνουν του Λαζάρου τον αγερμό. Από κοντά και η Αγνούλα και η Αιμιλίτσα, ντυμένες Λαζαρίνες.

*αγερμός: ο γύρος του χωριού απο τα παιδιά που ψάλλουν τα κάλαντα του Λαζάρου, κρατώντας καλαθάκια στολισμένα με λουλούδια της Άνοιξης. Εκεί μέσα βάζουν, τα άσπρα αβγά που τα φιλεύουνε οι νοικοκυρές, για να τα πάνε στις μανάδες τους και να τα βάψουν τη Μεγάλη Πέμπτη.

(Απόσπασμα από, «Το Πάσχα του Γιωργή», Β´έκδοση, εκδόσεις Θύρα)

Φωτογραφία: Γιώργος Μεταξάς