Και να! Μέσα από τις τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου, πάντα να ξεπροβάλλει στρατηλάτης, ο εκλεκτός, ο μεγαλομάρτυρας του Θεού, ο Άγιος Δημήτριος για να συνοδέψει έφιππος την ανθρώπινη πορεία μας, σε μια ζωή ειρηνική. Ο μακαριστός γέροντας Μωυσής ο αγιορείτης, γράφει στο ''Αθωνικό ψαλτήρι'', πως λένε κάποιοι, ότι τις νύχτες το κόκκινο άτι του Αγίου συναντιέται με εκείνο το άσπρο του άλλου του μεγαλομάρτυρα, του Αγίου Γεωργίου. Κι εκεί που συναντώνται οι δυο άγιοι σχεδιάζουν μαζί την ενότητα και την πληρότητα για μία Ελλάδα με ομόνοια με αγάπη, δικαιωμένη και ελεύθερη.
Και ο μακαριστός, ο γέροντας Ανανίας Κουστένης, που πάντα έδινε κουράγιο με τους λόγους του στις κουρασμένες ψυχές, έλεγε πως οι δυο ετούτοι οι στρατηλάτες είναι που καλπάζουνε με τα άλογά τους γύρω από τα σύνορα τα ελληνικά και τα φυλούν με λεβεντιά.
Κι αν πάλι κοιτάξει κανείς πίσω στους αιώνες, πόσες και πόσες φορές ο 'Αγιος Δημήτριος εθεάθη ως νέος, λαμπρόμορφος στρατιώτης και φρουρός ακοίμητος, έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης; Λένε, μάλιστα, ότι στην πρώτη πολιορκία τον Αβάρων εθεάθη όχι ως οπτασία αλλά ως ζωντανός στρατιώτης με πανοπλία και φόνευσε τον πρώτο επιδρομέα που επιχείρησε να αναρριχηθεί στο τείχος και έτσι λύθηκε η πολιορκία προσωρινά. Για να έρθουν οι Άβαροι ξανά, εναντίον της πόλης της Θεσσαλονίκης με 100.000 στρατό βοηθούμενοι και από το γένος των Σκλαβίνων, που ήταν θηριώδες. Και εκ νέου όμως τράπηκαν σε φυγή τη νύχτα, επειδή και πάλι είδαν ένα μεγαλοπρεπή άνδρα, με λαμπρό ιμάτιο επάνω σε ένα κατακόκκινο άλογο έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης, να ηγείται μυριάδων στρατού.
Σε άλλη περίσταση, όταν επέδραμε εναντίον της πόλης ο Χαχάνος των Αράβων, ακολουθούμενος από πλήθος Βουλγάρων και κατασκεύασε έξω από την Θεσσαλονίκη ξύλινους πύργους υψηλότερους από τα τείχη, ο Άγιος Δημήτριος έριξε εναντίον των πολιορκητικών μηχανών, λίθο πάνω στον οποίο ήταν χαραγμένο το όνομά του. Ο λίθος αυτός κατάστρεψε τις πολιορκητικές μηχανές των βαρβάρων, οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή. Έκτοτε επεκράτησε να ορκίζονται οι Θεσσαλονικείς στον Άγιο Δημήτριο λέγοντες τον ισχυρότερο από κάθε άλλο όρκο
«Μα τον σον και ημών απάντων Δημήτριον τον κηδεμόνα της Θεσσαλονίκης και πολιούχον».
Αναφέρεται επίσης ότι ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, ο οποίος είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του στη Θεσσαλονίκη, προσευχόταν στον τάφο του Αγίου Δημητρίου και επικαλείτο την βοήθειά του κάθε φορά που εκστράτευε εναντίον των βαρβάρων. Ενώ, κατά τον 13ο αιώνα, ο Άγιος φέρεται να πλήττει με το δόρυ του τον βασιλιά των Βουλγάρων Ιωάννη, ο οποίος για την σκληρότητά του ονομάσθηκε Σκυλογιάννης και να σώζει την πόλη της Θεσσαλονίκης για μία ακόμη φορά από τους επιδρομείς της.
Αμέτρητες οι θαυματουργικές παρεμβάσεις του Αγίου και αναρίθμητα τα θαύματα και οι ιάσεις, με την φτωχή μας καρδιά να ευγνωμονεί και τα μάτια μας να ξεχειλίζουν από δάκρυα ευχαριστιακά, δοξολογικά μα και ικετευτικά για τον ατελεύτητο της ζωής τον αγώνα.
"'Αγιε Δημήτριε, πρόσδεξε τις δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσε ημάς από τους κινδύνους των ψυχών και των σωμάτων".
Κείμ. ΤΒΜ
φωτ. εξωφ. Φ.Κόντογλου
