Δυο χρόνια πριν….

 Το τάλαντο πρώτα, το σήμαντρο μετά. Και τα δύο χτυπούν την απαρχή της Μεγάλης Σαρακοστής. Ο Γέροντας με τα λευκά του άμφια βάζει ευλογητός. Ο κατανυκτικός εσπερινός ξεκινά.
«Κύριε εκέκραξα προς Σε…» κι ύστερα όλα εκείνα τα στιχηρα που αναγγέλλουν τον ερχομό της Μεγάλης Σαρακοστής και, πέρα απ’ αυτή, τον ερχομό του Πάσχα!
«Τον της Νηστείας καιρόν, φαιδρώς απαρξώμεθα(…)
αγνίσωμεν την ψυχήν,
την σάρκαν καθάρωμεν(…) και το άγιον Πάσχα, πνευματικώς εναγαλλιώμενοι».
Μετά το « Φως Ιλαρόν», ο ναός σκοτεινιάζει και τα λευκά, τα λαμπερά άμφια, αλλάζουν σε μωβ και σε μαύρα, υποδηλώνοντας έτσι την πορεία προς το πάθος που μόλις ξεκινά. Ένα παράξενο κράμα φωτός και σκότους, ελπίδας και απογοήτευσης, κυκλώνει την ψυχή.
Η Μεγάλη Σαρακοστή, άρχισε.
Για πρώτη φορά ακούγεται η ευχή του Οσίου Εφραίμ:
« Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλάει πας και αργολογίας, μη μη δώης…»
Κι ύστερα, μετάνοια και συγχώρεση, αδελφού προς αδελφόν.
 Με το τέλος της ακολουθίας ο γέροντας μας καλεί στην τράπεζα που είναι στρωμένη με ευλογίες της Τυρινής.
Κι όταν κοντεύουμε να αποφάμε, ο Γέροντας ζητά το πανέρι με τα αβγά :
«Με αυγό θα τελειώσουμε το βράδυ της Τυρινής και με αυγό θα ξεκινήσουμε το βράδυ της Ανάστασης», λέει με χαμόγελο παιδιού.
Ο π. Ευλόγιος, περνά μπροστά από τον καθένα μας ένα πανέρι με άσπρα αυγά, βρασμένα.
Παίρνουμε όλοι από ένα και  τότε ο Γέροντας μας προσκαλεί:
-Ελάτε να τσουγκρίσουμε, και τσουγκρίζε πρώτος το άσπρο του αβγό, με το αυγό του π. Γαβριήλ, που κάθεται δίπλα του.
-Χριστός Ανέστη, αναφωνεί, λες κι είναι Ανάσταση .
Τον κοιτάω με έκπληξη, ενώ ακούω τον πατέρα Γαβριήλ να ρωτάει σιγά και με ταπείνωση :
-Χριστός Ανέστη, από τώρα Γέροντα; Μα ακόμα δεν άρχισε η Σαρακοστή ....»
Και ο Γέροντας με όλη τη γλυκύτητα της Θείας Χάριτος, μας κοιτά με βλέμμα καθαρό και απορεί, χωρίς να χάσει το χαμόγελό του:
-Μα τι; Ο Χριστός δεν περιμένει να αναστηθεί μία φορά τον χρόνο . Κάθε μέρα ανασταίνεται....στις καρδιές εκείνες που Τον ποθούν, Τον αναζητούν και Τον αγαπούν.
Λόγια γεμάτα από φως που δεν τα λησμονεί κανείς, γιατί… πώς μπορείς, το φως να λησμονήσεις;

Δυο χρόνια μετά

6 Μαρτίου 2022

Σαρακοστή προ των θυρών κι απόψε. Πολλά υποσχόμενη .
Την ηρωική μετάνοια , τη συγχώρεση, τη νηστεία,
την ταπείνωση, τη νέκρωση του παλιού, του κακού, του Φαρισαίου και του Ιούδα, μα και την Ανάσταση.
Με άσπρο αυγό τελειώσαμε το δείπνο της Τυρινής προσδοκώντας να φτάσουμε στην Αγία Ανάσταση και τότε με κόκκινο αυγό να ξεκινήσουμε στην τράπεζα την Πασχαλινή.
Γιατί πάντα θα είναι αυτό το σύμβολο του τάφου από όπου ξεκινά η ζωή μέσα στο φως!
Καλή Σαρακοστή, φίλοι μου αγαπημένοι !
Ζητώ ταπεινά συγχώρεση από όλους σας, γιατί ίσως κάποτε να σας λύπησα και να σας δυσαρέστησα και εύχομαι
όλοι μας, με το καλό και με Φως ‘Αγιο στην καρδιά και στην όψη, να προσκυνήσουμε την Αγία Ανάσταση του Χριστού μας.

φωτό:@yoksel