Την κοιτάει καλά καλά, την περιεργάζεται ακόμα πιο καλά και ρωτάει:

-Μαμά, αυτές τις πίτες τις φτιάχνουν όσοι βαριούνται να ανοίξουν φύλλο;

-Δεν είναι ακριβώς έτσι, του απαντώ. Δοκίμασε όμως σε παρακαλώ και πες μου πώς είναι.

Και δοκιμάζει ο Γιώργος-που επειδή είναι ο πιο αυστηρός κριτής που δεν χαϊδεύει κανενός τα αυτιά, τον εμπιστεύομαι σε μεγάλο βαθμό- και παραδέχεται ότι αυτή η πίτα είναι πολύ νόστιμη ακόμα και που δεν έχει φύλλο.

Λεπτή, πικάντικη και απαραίτητα τραγανή, ενδείκνυται για νέες μαγείρισσες αλλά και για κουρασμένες, γιατί είναι πολύ πολύ πολύ εύκολη και πολύ γρήγορη.

Τρώγεται χλιαρή, μα τρώγεται και κρύα κατευθείαν από το ψυγείο -όπου διατηρείται τουλάχιστον 4 με πέντε ημέρες- και είναι εκπληκτική.

Τη λένε ζυμαρόπιτα, κουρκουτόπιτα, αλευρόπιτα, μπατζίνα και η αλήθεια είναι πως κάποιοι την είπαν και τεμπελόπιτα. Η καλή μου φίλη, η Λεύκα, λέει πάλι πως η πεθερά της που είναι από την 'Αρτα, ονομάζει τούτη την πίτα "κοσμιρή" και την φτιάχνουν για πρωινό, κολατσιό,  μεσημεριανό και βραδινό.  Ενώ η αγαπημένη μου Αγλαΐα, τη βλέπει και θυμάται την αείμνηστη μανούλα της, την κυρα-Λένη, Σαρακατσάνα Λαρισαία, που την έφτιαχνε για τα παιδόγγονά της  και την έλεγε "τυροκουλούρι" και μου παραγγέλνει:

-Σε παρακαλώ πολύ, την επόμενη φορά που θα τη φτιάξεις, μην με ξεχάσεις.

Αυτά τα δύο  προσωνύμια μου άρεσε πιότερο απ' όλα για αυτό τα έκανα και τίτλο. 

Την καταγωγή της τη διεκδικούν αρκετοί τόποι, κυρίως όμως  η Ήπειρος και η Θεσσαλία, αλλά εγώ πάντα θα επιμένω πως η πίτα δεν έχει έναν τόπο μόνο μα κατάγεται από τη μια ως την άλλη άκρη της Ελλάδας  γιατί κλείνει μέσα της άλλοτε το ψωμοτύρι, που με αυτό μεγάλωσε τα παιδιά της, η Ελληνίδα μάνα,

άλλοτε το λάδι με ένα βουνό χορταρικά ή λαχανικά κι άλλοτε κρεατικά, μα ακόμα και ψαρικά.

Πάντα όμως, μια πίτα ελληνική  θα κλείνει πάντα μέσα της τη φαντασία, το μεράκι,την τέχνη, το νοιάξιμο και την αγάπη της Ελληνίδας μαγείρισσας,που ξέρει καλά να αξιοποιεί τα υλικά του μαγειρειού της, σε ένα μαγείρεμα προσαρμοσμένο στους χρόνους που της διαθέτουν οι ανάγκες ενός ολόκληρου σπιτιού ικανοποιώντας όλους εκείνους που τριγυρνούν στην κουζίνα της, ανοιγοκλείνουν κατσαρόλες, ψυγεία και φούρνους, αναζητώντας να γευτούν μια μπουκιά παρηγοριάς και ευχαρίστησης μετά από μια μέρα κοπιαστική.

Συνταγή

Για ένα μέτριο ταψί (28εκ)

1 ποτήρι γάλα

1 ποτήρι νερό

2 αυγά

4 κουταλιές ελαιόλαδο

250 γραμ. αλεύρι

1/2 κιλό φέτα πικάντικη

1.Χτυπάμε τα αυγά με το γάλα, το νερό ,το ελαιόλαδο και την μισή φέτα και προσθέτουμε σιγά-σιγά το αλεύρι.

2.Όταν σχηματιστεί ένας χυλός, τον ρίχνουμε σε λαδωμένο ταψί,

3. Πασπαλίζουμε με την υπόλοιπη φέτα και προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο.

4.Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 30 έως 35 λεπτά στους 170 βαθμούς.

Η πίτα πρέπει να γίνει λεπτή και τραγανή.