«Οι ντομάτες άργησαν πολύ εφέτος. Δεν ήταν καλή η χρονιά, λένε οι μεγαλύτεροι και λένε αλήθεια…
Πόσες ευλογίες έχουμε οι άνθρωποι που τις θεωρούμε δεδομένες…
Και να, ένας κακός καιρός, μια φωτιά, μια πλημμύρα, ένας σεισμός, και είναι αρκετά, να μετατρέψουν σε σπάνια απόλαυση, το καθημερινό, το απλό, αυτό που το κοιτάς και δεν του δίνεις σημασία και δεν το ευχαριστείς και δεν το ευγνωμονείς, παρά μόνο νιώθεις πως σου έχει και υποχρέωση να βρίσκεται στο πιάτο σου την ώρα που εσύ το θέλεις. Και μπορεί και να το σκαλίσεις και να το μυρίσεις και να του βρεις και χίλια δυο κουσούρια.
Κι όταν γίνει το ανεπιθύμητο που θα ανατρέψει αυτή την καθημερινή , συνηθισμένη συνήθεια…τότε αναγνωρίζεις την αξία του.
Τότε σου λείπει για τα καλά και θυμάσαι τα ωραία του.
Και αυτό συμβαίνει και με ανθρώπους που έζησαν δίπλα μας και δεν βγήκαμε ποτέ από τον εαυτό μας για να τους συναντήσουμε, μα όταν συνέβη η απουσία τους τότε αισθανθήκαμε και την αξία τους…
Συμβαίνει και με τόπους και με κατοικίες και εργασίες, που δεν ήταν των αξιώσεών μας…
Συμβαίνει και με την πολύτιμη υγεία μας,που όταν τη χάσουμε θυμόμαστε τον πλούτο της.
Στη Θεσσαλία λέει…
πλέον δεν θα υπάρξει συγκομιδή καλαμποκιού, φρούτων, βαμβακιου, λαχανικών, ζωοτροφών.
Χιλιάδες τόνοι αποθηκευμένων σιτηρων χάθηκαν και η ευλογημένη σπορά δε θα γίνει.
Τα οικόσιτα ζώα απωλέσθησαν και η εισαγωγή γαλακτοκομικών θα γίνεται από άλλες χώρες ενώ
1.000.000 στρέμματα γης έχουν πλημμυρίσει και τα επόμενα χρόνια δεν θα μπορέσουν να καλλιεργηθούν γιατί λέει κάτω από τους τόνους της λάσπης το έδαφος έχει πετρώσει.
Ένα μεγάλο κομμάτι του Ελλαδικού χώρου αφανίστηκε…μαζί με ανθρώπινες ζωές.
Και οι ζωές εκείνων που έμειναν να κοιτούν έκπληκτοι ετούτο τον αφανισμό, κινδυνεύουν από επικίνδυνες λοιμώξεις που τρομάζουν…
Ημέρα Τετάρτη σήμερα. Ημέρα νηστείας σχεδόν πάντοτε.
Και σήμερα ένα παραπάνω, για όσους θα μεταλάβουν αύριο, στη μεγάλη γιορτή της
«Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού».
Ημέρα βαριάς νηστείας και αυτή. Αλάδωτη.
Οι μέρες οι δύσκολες που οι άνθρωποι βάλλονται από τις επιθέσεις του κακού, έχουν μεγάλη χρεία προσευχής και νηστείας .
Το είπε ο ίδιος ο Κύριος στο
Κατά Ματθαιον(ιζ´, 14-23),
το λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, το είχε πει και κάποτε ο γέροντας Δανιήλ Γούβαλης, πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου:
«Νηστεία και ανάγνωση του ψαλτηρίου», στις δύσκολες μέρες.
Το μεσημεριανό, σήμερα, ήταν ντοματόσουπα, μόνο με ντομάτα και βασιλικό από τον κήπο, σκόρδο και ψωμί φρυγανισμένο.
Απλή και λιτή.
Η γεύση της, μια βαθειά ευγνωμοσύνη και ένα απέραντο
«Δοξα Σοι, Κύριε»
γι αυτό το μικρό περιβολάκι, εδώ στα ορεινά, που καρποφόρησε έστω και αργά…
Μα και μια μεγάλη και παράκληση, και προσευχή να πάρουν τέλος των ανθρώπων τα δεινά, οι ψυχές τους να θεραπευτούν από τα τραύματα της συμφοράς και η γη να δώσει και πάλι τις ευλογίες της.
Η συνταγή εδώ:
