Κάποτε μου ζήτησαν να φτιάξω μιαν εικόνα του αγίου Στυλιανού με την παράκληση να βάλω να κρατά ο άγιος αντί για αγόρι, καθώς συνηθίζεται, ένα κοριτσάκι. Και την έφτιαξα. Και προσπάθησα να φτιάξω μιαν εικόνα που πέρα από τα τυπικά καθιερωμένα χαρακτηριστικά του αγίου, θα απέδιδε ταυτόχρονα την τρυφερότητά του και την μέριμνά του για τα παιδιά όλου του κόσμου.

Και διάλεξα μια παλέττα τρυφερών παστέλ χρωμάτων και τα άφησα να ησυχάσουν σε "κάμπο " τον οποίο κόσμησα με έναν απαλό κι αισιόδοξο πράσινο μαλαχίτη, απλωμένον διάφανα επάνω σε ώχρα για να λάμπει ήσυχα χωρίς να κραυγάζει και για να έχει και θερμότητα όση χρειάζεται να έχουν όλα τα ψυχρά, πολύ "καθαρά" και κοφτερά πράγματα για να είναι "σπασμένα" κεκραμένα και άρα σεμνά.

Και προσπάθησα όλες οι ενέργειες της εικόνας που έρχονται από τες κινήσεις των μελών και από τες πτυχώσεις και τα βλέματα κι από όλα, να είναι συμφιλιωμένες και ήμερες καθώς τραιριάζει σε μια εικόνα της Εκκλησίας, η οποία πέρα από το θέμα της μαρτυρεί με τον ζωγραφικό της τρὀπο για μια κατάσταση υπάρξεως ιδανική, μια κατάσταση παράδεισου όπου όλα έχουν αφήσει πίσω τους τις έχθρητες και τις μάταιες διεκδικήσεις εξουσίας κι έχουν ενωθεί σε κοινωνία αλληλοπεριχώρησης και ειρηνικής καταλαγής και άδολης αγάπης.

Δεν ξεύρω τί κατάφερα. Ποιός άληθεια άνθρωπος μπορεί να δει στ᾽αλήθεια τί φτιάχνει με το νου και με τα χέρια του; Κανείς εχέφρων θαρρώ. Κι όσοι νομίζουν πως βλέπουν τί έχουν κάνει και το αποτιμούν θετικά ή αρνητικά, φαντάσματα και είδωλα θαρρώ πως βλέπουν ενός εικονικού εαυτού.

Την παρέδωσα την εικόνα και το κορίτσι την χάρηκε και χάρηκα κι εγώ, όχι που έφτιαξα κάτι σπουδαίο αλλά που έδωσα ένα χειροπιαστό πράγμα σε ένα άνθρωπο νάχει να κρατηθεί άμα νοιώσει πως όλα γύρω τους είναι ευάλωτα και ισχνά γιά να στηρίξουν τό όνειρο του, τον πόθο του για μιά ζωή κανονική, μιά ζωή δηλαδή που τα έχει όλα· μια αγκαλιά να γείρεις να βαλσαμώσεις την πληγή, μιά θάλασσα να ταξιδέψεις τον νόστο, ένα χέρι να παραδώσεις το δώρο της καρδιάς, ένα βλέμμα να χαθείς στην ησυχία, ένα τραπέζι να συναντήσεις φίλους καρδιακούς, έναν άνεμο ζέφυρο να στείλεις χαιρετισμούς, ένα τραγούδο ζεϊμπέκικο να χορέψεις τον καημό και μια λέξη, όμορφα λαξεμένη σε επιείκια, για να συγχωρέσεις τον ισόβια ταπεινωμένο εαυτό .

Για την αυριανή γιορτή. Χρόνια πολλά σε όσους εορτάζουν και σε όσους έχουν κουράγιο να ομολογούν την ισόβια ανάγκη τους γιά μια ζεστή αγκαλιά.

Άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 22χ35 εκ. 2021.

                                                                       Γιώργος Κόρδης