Η κ. Μαρία, είναι καθ. Πυρηνικής Φυσικής και το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ζει στο Μανχάτταν, όπου και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο.

Από 35 χρονών έχει την νόσο του κινητικού νευρώνα.

Τώρα είναι 60 και κάτι και βρίσκεται σε μια καλή κατάσταση γιατί κάνει φυσιοθεραπείες,

πέντε φορές την εβδομάδα.

Αυτό σημαίνει ότι έχει δεχθεί στο σώμα της, θεραπείες από πολλούς φυσιοθεραπευτές.

Τον τελευταίο καιρό ο Νεκταριος Μεταξάς, ήταν ένας από αυτούς.

Κάθε φορά που ερχόταν η ώρα της θεραπείας, η κυρια Μαρία παρακολουθούσε κάθε του κίνηση με μεγάλη προσήλωση.

Και πάντα στο τέλος έμενε πολύ ευχαριστημένη.

Μια μέρα του είπε:

«έχεις το ιδιαίτερο χάρισμα να εναρμονίζεται απόλυτα ο εγκέφαλός σου με τα χέρια σου.

Και στο λέω αυτό γιατί όπως καταλαβαίνεις εδώ και τριάντα χρόνια εχω έρθει σε επαφή με πολλούς φυσιοθεραπευτές, μα αυτό το έχω δει σε σένα και σ’ αυτόν που έχω πλέον μόνιμα στην Αμερική».

Και ο σύζυγός της συμπλήρωσε:

-Συμφωνήσαμε με τη γυναίκα μου να σου πληρώσουμε όλα τα έξοδα, να σου δώςουμε και δωρεάν διαμονή σε δικό σου σπίτι, για να έρθεις να μείνεις στην Αμερική, έτσι ώστε να σε έχουμε παράλληλα με τον άλλο φυσιοθεραπευτή.

Τον λόγο ξαναπαίρνει τώρα, «η ασθενής».

-Ξέρεις αυτό το χάρισμα που εχεις παραπέμπει σε υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Με λίγα λόγια πρέπει να είσαι πολύ έξυπνος.

-Ποτέ δεν πίστεψα κάτι τέτοιο, της απαντά ο Νεκταριος. Και μάλιστα είχα την εντύπωση πως η νοημοσύνη μου ήταν κάτω του μετρίου.

Οι γονείς μου με βοήθησαν να πιστέψω στον εαυτό μου.

-Κακό σχολείο ε;

Λέει η επιστημόνισσα.

-πείτε το και έτσι, απαντά ξανά ο Νεκταριος.

Από τη μια το κακό σχολείο από την άλλη, ιδιαίτερος χαρακτήρας εγώ.. τελοσπάντων υπήρξε ένας κακός συνδυασμός και χάρη στους γονείς μου, μπόρεσα και έφτασα εδώ που έφτασα.

-Έχω εμπειρία σε αυτό, λέει τότε εκείνη.

Και η δασκάλα της κόρης μου στο αμερικάνικο σχολείο, με πήρε από το χέρι και μου είπε ότι η κόρη μου είναι αρκετή σαν μυαλό για να γίνει μια πολύ καλή νοικοκυρά.

Κι εγώ της απάντησα πως το να γίνεις μια καλή νοικοκυρά και μια καλή μητέρα, θέλει να είσαι σωστή σε πάρα πολλά και πρέπει να έχεις υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Τέλος πάντων η κόρη μου σήμερα ειναι Κοινωνική λειτουργός με δυο ντοκτορά και εργάζεται σε νοσοκομείο Παίδων στην Αμερική.

Αυτά με τον Νεκτάριο και την ασθενή του και τις εκτιμήσεις που γίνονται κατά καιρούς από εμάς τους εκπαιδευτικούς.

Ας μιλήσει τώρα και η μητέρα του Νεκτάριου…

«Ο αγώνας μου ήταν μεγάλος, όχι για να σπουδάσει καλά και ντε ο Νεκτάριος, αλλά για να πιστέψει στον εαυτό του.

Σε αυτόν τον αγώνα,βοηθό είχα την Παναγία και τη γερόντισσα Γαβριηλια.

Τα δυο τελευταία χρόνια του Λυκείου είπα:

«Δεν θα σηκώνομαι από δίπλα του, παρα μόνο για να πιω νερό, έτσι ώστε να μην τα παρατήσει».

Και έτσι κι έγινε.

Όλες αυτες τις ώρες που διάβαζε κι εγώ ήμουν εκεί, είχα ένα κέντημα και ένα βιβλίο.

Το βιβλίο είχε τίτλο

«Η ασκητική της αγάπης»

και πραγματευόταν το βίο της Γερόντισσας Γαβριηλιας

Παπαγιάννη, την οποία είχα γνωρίσει και είχα πάρει την ευχή της, όταν ήμουν 14 χρόνων.

Η Γερόντισσα πριν πάρει το σχήμα ήταν Φυσιοθεραπεύτρια και τις θεραπείες της δέχονταν μεγάλα ονόματα της εποχής( ανάμεσά τους και η Φρειδερίκη).

Γι αυτό το βιβλίο θα γράψω άλλη φορά, γιατί δυο χρόνια το διάβαζα καθε μερα, το έκανα φύλλο και φτερό και ταυτόχρονα πήρα δύναμη πολλή!

Με τον Νεκτάριο ωστόσο μιλούσαμε στα διαλείμματα που έκανε από το διάβασμα, του έλεγα εγώ για τη γερόντισσα για να τού ξεκουράσω το μυαλό, και εκείνος άκουγε με θαυμασμό και μου έλεγε :

-Θα γίνω κι εγώ φυσιοθεραπευτής.

-Μα πώς αγόρι μου; Θέλει πολλή υψηλή βαθμολογία( 17000 μόρια), ρωτούσα.

Κουνούσε τότε το κεφάλι του και έλεγε.

- Το ξέρω, αλλά κάτι μου το λέει, ότι θα γίνω, όπως και η γερόντισσα.

Έδωσε πανελλήνιες και η βαθμολογία του, του επέτρεπε να περάσει στο Πανεπιστήμιο Μεσογειακών Σπουδών,στη Ρόδο.

«Μη με στείλετε δεν θα το τελειώσω ποτέ», μας είπε.

Τα χρήματα που θα ξοδέψετε στη Ρόδο, καλύτερα να τα δώσετε να σπουδάσω Φυσιοθεραπεία σε ιδιωτικό Κολλέγιο.

Και τον ακούσαμε και έτσι έγινε.

Ο Νεκταριος έβγαλε τη σχολή με πολλή καλή βαθμολογία

και από τότε μέχρι και σήμερα,

Δοξα τω Θεώ, σημειώνει πρόοδο καθημερινή και αξιοθαύμαστη.

Τα σχόλια που φτάνουν στα αυτιά των γονέων του, από γιατρούς και ασθενείς, μόνο δάκρυα φέρνουν στα μάτια.

Από τότε που πήρε πτυχίο μια εικόνα της γερόντισσας, είναι σε κορνίζα, δίπλα σε άλλες εικόνες και φωτογραφίες γερόντων και πνευματικών, που καθόρισαν τη ζωή της οικογένειας και έγιναν οι καλύτεροί της φίλοι.

Και ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» δεν έχει σταματήσει να ακούγεται ψιθυριστά από τα χείλη της μάνας,

γιατι όταν όλα έμοιαζαν αδύνατα, η Παναγία και ετούτη η Γερόντισσα που σήμερα, 3|10|2023, με μεγάλη συγκίνηση μάθαμε πως έγινε η αγιοκαταταξή της,

ήταν σαν να πήρανε από το χέρι εκείνο το παιδί και να του δώσανε το χάρισμα που κανείς δεν ήξερε και κανείς δεν φανταζόταν ποτέ ότι είχε και ότι θα ήταν αυτό που θα τον καταξίωνε επαγγελματικά.

Ας μας σκεπάζει πάντα η χάρη της Παναγίας, της Αγίας Γερόντισσας Γαβριηλίας και όλων των Αγίων που οι μεσιτείες τους γίνονται οι γέφυρες ανάμεσα σε γη και ουρανό.