31η Αυγούστου. Η κατάθεση της Τιμίας Ζώνης, της Θεοτόκου και η πανηγυρική θεία λειτουργία στο Ναό των Βλαχερνών, του μακαριστού γέροντος π. Ανανία Κουστένη.

«‘Ολοι οι Άγιοι Απόστολοι,
από τα πέρατα της γης όπου ήταν διεσπαρμένοι,
συνήχθησαν στη Γεθσημανή
για να κηδεύσουν το πανάχραντο σώμα της Παναγίας μας.

Και ήταν όλοι τους εκεί
για να συνοδεύσουν την Θεομήτορα στο μνημείο
με ύμνους κ ψαλμούς.
Όλοι εκτός από έναν. Τον Απόστολο Θωμά.

Ο Απόστολος Θωμάς βρισκόταν στις Ινδίες και κατά θεία οικονομία δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος.
Μετά από τρεις ημέρες και ενώ τελούσε τη Θεία Λειτουργία, νεφέλη φωτεινή τον άρπαξε,
όπως και όλους τους απόστολους, για να τον μεταφέρει στη Γεθσημανή.

Σε αυτή την εναέρια πορεία του συνήντησε την Παναγία, σύσσωμη να ανέρχεται στους ουρανούς
και με λαχτάρα την ερώτησε:

"Παναγία μου, πού υπάγεις;"

Κι όταν κατάλαβε, παρακάλεσε την Παναγία, να του δώσει για ευλογία τη Ζώνη της. Εκείνη που η ίδια είχε υφάνει με τρίχες από γκαμήλα.

Κι εκείνη, καθώς ανέβαινε, του έριξε το Ιερό κειμήλιο...

«Πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι, τῷ Ἀποστόλῳ Θωμᾷ, τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου.»

Όταν ο Απόστολος Θωμάς βρέθηκε στη Γεθσημανή, συνήντησε τους άλλους Αποστόλους να προσεύχονται και τους παρακάλεσε να ανοίξουν τον τάφο για να προσκυνήσει το θεοδόχο σώμα της.
Κι εκείνοι, για χάρη του Αποστόλου, που δεν πρόφτασε, άνοιξαν τον τάφο.
Μη ευρόντες το σώμα της Θεοτόκου, παρά μόνο τα εντάφια σπάργανα, εννόησαν πως η Παναγία μετέστη, καθώς είχαν τη μαρτυρία του Θωμά.

Έτσι τον ασφάλισαν και πάλι, αφού προηγουμένως, τους περιέλουσε μια υπέροχη ευωδία.

Από τότε, η Αγία Ζώνη, διέγραψε τη δική της πορεία, ευωδιάζοντας, μυροβλίζοντας και θαυματουργώντας, για να καταλήξει στο Ναό των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη και οριστικά το έτος 1354 στη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους".

"Η ζώνη, στην Αγία Γραφή, ήταν πάντα ένδυμα με ιδιαίτερη σημασία.
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φορούσε ζώνη δερμάτινη,
οι χριστιανοί όταν βαφτιζόμαστε πρέπει να φοράμε ζώνη,
όπως λέει και το τυπικό των ενδυμάτων της βαπτίσεως,
ο ιερέας φέρει ζώνη, ο μοναχός φοράει ζώνη, ο επίσκοπος φοράει ζώνη.
Ο Θεός, στην Αγία Γραφή, όποτε καλεί κάποιον για να του μιλήσει και να του αναθέσει
κάποια αποστολή του λέει:

«περίζωσαι ὡς ἀνήρ τὴν ὀσφύν
σου
καὶ ἀνάστηθι»

Στην Αγία γραφή η ζώνη, εις μεν τους άνδρες φανερώνει «την ανδρεία»
του ανθρώπου που τη φέρει,
εις δε τις γυναίκες
«τη σωφροσύνη».
Και έτσι, η κυρία Θεοτόκος, έδωσε τη ζώνη της ως μαρτυρία της σωφροσύνης της και της παρθενίας της.
Ο άνθρωπος που κατέχετει από πνεύμα ανδρείας και σωφροσύνης πορεύεται πάντοτε μετά του Θεού.

Και ο μακαριστός πνευματικός γέροντας π. Ανανίας Κουστένης, που τόσο πολύ αγάπησε την Παναγία και στήριξε τις ελπίδες του και μαζί τις ελπίδες των πνευματικών του παιδιών, στις δικές της δεήσεις και μεσιτείες, ευχήθηκε πριν καταλείψει τον κόσμο τούτο:

"Η Τιμία ζώνη της Θεοτόκου
να μας περιζώνει
να μας περιφρουρεί
να μη μας εγκαταλείπει
να μας εμπνέει
να μας συνέχει
να μας προστατεύει.
Και η αγκάλη της Πλατυτέρας των Ουρανών, που εχώρεσε τον Αχώρητο,
να χωρά πάντα κι εμάς τους χωρητούς και πεπερασμένους.
Σε αυτή να ανασαίνουμε, σ’ αυτήν να ξαποσταίνουμε,
σ’ αυτή να λέμε τον πόνο μας.

Επάνω της να ακουμπάμε
το είναι μας και την ψυχή μας
και Εκείνη να ακουμπάει σε μας τη χάρη του Υιού της
και την δική της.
Να μας οδηγεί ως Οδηγήτρια
και να δέεται για την προστασία μας και το έλεός μας
ως Δεομένη,
μέχρι της συντελείας του κόσμου".

«Και πάλι ανηφορίσαμε
και πάλι συναχτήκαμε κι εφέτος
στον περικαλλή Ιερό Ναό των Βλαχερνών,
στον μικρό λόφο της Καρκαλούς, κάτω από το Μαίναλο της Αρκαδίας,
για να γιορτάσουμε την κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου.
Ο ποιμήν ο καλός, ο σεβάσμιος και ταπεινός, του Χριστού, λευίτης, το τέκνον το αγαπητό της Παναγίας,

ο π. Ανανίας, με διάχυτη την παρουσία του στον τόπο αυτό, πάντα παρών αν και εκλιπών,μας υποδέχθηκε στην πανηγυρική θεία λειτουργία,

να μετέχουμε μαζί του στο κοινό Άγιο Ποτήριο, εκεί όπου ενώνεται με τον Χριστό η στρατευομένη και η θριαμβεύουσα εκκλησία.

Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. κ. Εφραίμ, δεξιά ο π. Νεκτάριος (Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Αιγίνης), ο π. Ιάκωβος Κανάκης ( Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλουπόλςεως), αριστερά ο π. Σιλουανός (πνευματικό τέκνο του γερ.Ανανία).

Της Θείας Λειτουργίας, προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης και Τροιζηνίας, κ. κ. Εφραίμ που ευχήθηκε συγκινημένος:

" Ο παππούλης ο Ανανίας που μόρφωσε τον Χριστό στις καρδιές των πνευματικών του παιδιών, ας συνεχίσει από εκεί ψηλά το ίδιο να ποιεί με τις πρεσβείες του, σε όσους Τον ποθούν. Γιατί, έλεγε ο παππούλης, η εκκλησία είναι ελευθερία. Κι όποιος θέλει ακολουθεί και όποιος θέλει μπαίνει μέσα σε αυτήν. 'Ολους τους δέχεται και όλους τους αγκαλιάζει. Όταν όμως μπει, πρέπει και να γνωρίζει πως η εκκλησία έχει και τάξη. Και η τάξη αυτή πρέπει και να τηρείται".

Σεβασμιώτατος κ. Εφραίμ και ο κ. Αποστόλης Κουστένης

Ο αξιοσέβαστος και ακούραστος προσμονάριος, κ Αποστόλης Κουστένης, πρώτος εξάδελφος του πατρός Ανανία και σημείο αναφοράς όλων των πνευματικών του παιδιών, καθώς εκείνος περιποιείται με αγάπη το ναό, ανάβει τα καντήλια της Παναγίας αλλά και του τάφου του γέροντα, προγραμματίζει τις θείες λειτουργίες, όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος επιμελήθηκε την πανήγυρη με περισσή αγάπη και γνήσιο ζήλο.

Ένα ξωκλήσι να αστράφτει, σημαιοστολισμένο, γιορτινό και να στολίζει την κορφή του μικρού λοφίσκου, με φως δοξαστικό, φως ελπιδοφόρο, με φως Χριστού, αναπαύοντας τους δεκάδες προσκυνητές με τη χάρη της Παναγίας, των δεκάδων Αγίων που άξια και θαυμάσια αγιογράφησε στο εσωτερικό του ναού, ο κ. Δημητράκης Κουστένης, πρωτοξάδελφος κι αυτός του Γέροντος Ανανία.

Κάθε που μπαίνει, ο προσκυνητής στον μικρό αυτό ναό, νιώθει πως πρώτα η Παναγία κατεβαίνει και τον υποδέχεται εγκολπωμένη τον Χριστό και με τα χέρια να δέονται και μαζί να αγκαλιάζουν. Κι ύστερα οι άγιοι, να ακολουθούν. Ο καθένας στη δική του τάξη και κατάταξη.
Οι άγιοι βασιλείς και αυτοκράτορες, οι άγιοι μάρτυρες, οι άγιοι εθνομάρτυρες, οι άγιοι των νησιών, οι άγιοι των ορεινών, οι νεοφανείς άγιοι, οι άγιοι γορτύνιοι και τόσοι άλλοι άγιοι. Και στο πίσω μέρος, όσοι δεν ανακηρύχθηκαν επίσημα άγιοι μα συνέβαλαν "τα μάλα" και "τα πλείστα" στη διάδοση της Ορθοδοξίας και στην προάσπιση των οσίων και των ιερών της πατρίδας. Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Πλάτων, ο 'Ομηρος,ο Παλαιολόγος, ο Καποδίστριας, ο Κολοκοτρώνης ο Μελάς,ο Σολωμός, ακόμα και ο κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης που τόσο πολύ αγαπούσε και παρότρυνε να μελετάμε ο γέροντας Ανανίας. Ο γέροντας με το βλέμμα το βαθειά χαμηλωμένο και απέραντα διεισδυτικό σε πρόσωπα και γεγονότα. Με το βλέμμα που σαν τη μελισσα έστεκε σε ό,τι ευωδίαζε κι έγραφε την ιστορία συλλέγοντας τα καλά, τα δυνατά, τα αισιόδοξα και τα φέροντα το φως και την του Χριστού ελπίδα.
"Μπορεί να είμαστε μουρλοί οι Έλληνες, όπως λέει και ο Θοδωράκης ο Κολοκοτρώνης, έλεγε ο παππούλης. Μπορεί να θυμώνουμε, να βρίζουμε, να φωνάζουμε, μα το ξέρουμε καλά πως είμαστε του Χριστού και της Πσναγίας".

Και με το τέλος της θείας λειτουργίας, τραπέζια στρωμένα με κατάλευκα τραπεζομάντηλα και πάνω σε αυτά τα κεράσματα της πανηγύρεως. Άρτοι, γλυκίσματα, ροφήματα, όλα προσφορά της τέλειας Αγάπης στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγίους και στον μακαριστό γέροντα Ανανία!

Σε έναν κόσμο πεινασμένο και διψασμένο για αλήθεια, που χορταίνει με κονσέρβες και πια δεν μπορεί να ξεδιψάσει με το κρυστάλλινο νερό της πηγής, σε έναν κόσμο που δικάζει, κατακρίνει και αργολογεί με λόγους κενούς από αλήθεια και νόημα, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για φως. Φως αληθινό. Αυτό το φως το άγιο και ιλαρό, φρόντισε και ο παππούλης ο Ανανίας, το Φως του Χριστού "να φαίνει", εκεί στον λόφο της Καρκαλούς, να ζεσταίνει και να αγκαλιάζει τους ταπεινούς προσκυνητές, τα νέα παιδιά, τα καλόγνωμα γεροντάκια,τις ασπρομάλλες γιαγιούλες, τα μικρά παιδάκια και τα μωράκια που κοιμούνται ήσυχα στις αγκαλιές των μανάδων τους και ξυπνούν απαλά της ώρα της θείας Κοινωνίας. Τι όμορφη εικόνα!

Την ευχή του να έχουμε. Η Παναγία να μας σκεπάζει και να μας περιζώνει με αγάπη.