«Δεν γονατίζουμε την Κυριακή, παιδάκι μου, είναι αναστάσιμη, χαρούμενη ημέρα. Ο Χριστός μας έχει αναστήσει, δεν γονατίζουμε», με δίδασκε η αγαθή, συγχωρεμένη γιαγιά μου. Αυτό πέρασε από το δικό μου, φτωχό και στενό μυαλό την περασμένη Κυριακή.
Η κυρα-Ζαφειρούλα είχε έρθει με το «πι» της στην εκκλησία. Τα πόδια της δεν τη βοηθούσαν. Είχε καθίσει στη συνηθισμένη της θέση, στο πλάι, μπροστά στα σκαλάκια, όπου στηριζόταν το τέμπλο του ιερού. Μετά την αγία Αναφορά, όταν άρχισε το «Άξιον εστί», η γιαγιούλα παραμέρισε το «πι», έσκυψε ελαφρά την ράχη, όσο μπορούσε, ακούμπησε τις δύο της γροθιές στο πρώτο σκαλάκι, και λύγισε λίγο, ελάχιστα, τα γόνατά της. Ανασηκώθηκε. Τα γόνατά της δεν ακούμπησαν στο έδαφος, ούτε καν στο σκαλί- δεν μπορούσαν άλλωστε να λυγίσουν ούτε στάλα παραπάνω. Όσο συνέχιζε ο ύμνος προς τη Θεοτόκο, τόσο αυτή επανελάμβανε αυτήν την παράδοξη κίνηση χαιρετισμού προς την Παναγία: έσκυβε ελαφρά, λύγιζε ελάχιστα τα γόνατα και ακουμπούσε με τις τα δύο της χέρια το σκαλάκι. Έμοιαζε με μεγάλη μετάνοια, χωρίς όμως να είναι. Ή, μάλλον, όντας η μεγαλύτερη μετάνοια που θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει.
Και τότε είδα τη Μητέρα χαμογελαστή, να βηματίζει αργά, με το τριάστερο, πορφυρό της μαφόριο, να πλησιάζει την κυρα-Ζαφειρούλα, να σκύβει λίγο προς το μέρος της και να την ανασηκώνει απλώνοντάς της τα άχραντα χέρια Της. Η γερόντισσα τα αγκάλιασε και τα καταφίλησε. Η Γλυκοφιλούσα έσκυψε και ασπάστηκε και Αυτή τα γεροντικά χέρια της κυρα-Ζαφειρούλας. Σαν δύο φίλες. Από τα παλιά.
Ευχαριστούμε θερμά και καλωσορίζουμε εγκάρδια, την αγαπητή φίλη και καλή συνεργάτιδα Δήμητρα Σταύρου, για τον μικρό χαιρετισμό που έστειλε στο ArtAtelier, με την ''Τιμιωτέρα των Χερουβείμ''.
Η Δήμητρα Σταύρου γεννήθηκε το 1970 στο Βύρτσμπουργκ της Γερμανίας. Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης (τομέας Αρχαιολογίας και Ιστορίας την Τέχνης), από όπου έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Βυζαντινές Σπουδές. Παράλληλα σπούδασε μουσική και πήρε πτυχίο φλάουτου (Ωδείο Αττικής). Έχει εργαστεί κατά καιρούς ως αρχαιολόγος, ως μουσικός και ως εκπαιδευτικός, ενώ τα τελευταία περίπου από το 2010 εργάζεται ως επιμελήτρια κειμένων. Από τις εκδόσεις Άθως έχουν κυκλοφορήσει δύο βιβλία: Πρόσφορο και άρτος (μαζί με τη Σταυρούλα Σταμάτη) και το παιδικό Ο Φώτης και τα Φώτα. Αφηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά (Κοράλλι και Ποιητική), καθώς και σε ηλεκτρονικά περιοδικά (Αντίφωνο και Φρέαρ).
(H εικόνα της Γλυκοφιλούσας είναι του Άγγελου Ακονάντου.Ο Άγγελος Ακοτάντος ήταν ο πιο σπουδαίος ζωγράφος μιας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας εποχής, τον οποίο πολλοί αποκαλούν «Δομήνικο Θεοτοκόπουλο του 15ου αιώνα», ενώ υπήρξε ο πρώτος ζωγράφος εικόνων που αποφάσισε να σπάσει την ανωνυμία του και να βάλει στα έργα του υπογραφή. πηγή: ellines.gr)
