Πλατωνικός φιλόσοφος, Αρεοπαγίτης, μαθητής του Αποστόλου Παύλου, θείος διδάσκαλος του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου μα και του Αγίου Αριστείδου του ενδόξου, πρώτος Επίσκοπος Αθηνών, συγγραφέας βαθυστόχαστων συγγραμμάτων που φανερώνουν τη βαθύτατη σοφία του μα και Μέγας Υμνολόγος της Εκκλησίας αφού προεξήρχε τῆς κηδείας τοῦ θεοδόχου Σώματος τῆς Θεομήτορος καὶ ἔψαλλε ἐξαίσιους ὕμνους πρὸς τιμήν Της, οἱ ὁποῖοι υπερείχαν σὲ περιεχόμενο καὶ μελωδία ἀπὸ ὅλους τους ἄλλους ὕμνους.
Αυτός είναι ο άγιος και γείτονάς μας, ο 'Αγιος Ιερόθεος. Λευκογένης Ιεράρχης με ταπεινή μεγαλοπρέπεια, κατοικεί εδώ στον τόπο με τους πολλούς τους κήπους, στην Κηπούπολη Περιστερίου, από το 1927. Κι οι άνθρωποι του τόπου, πολύ τον καλοδέχτηκαν και τον τίμησαν και έφτιαξαν στη χάρη του μεγάλο και περικαλλή ναό, ζωγραφισμένο με μύριους αγίους και καταστόλιστο με ξυλόγλυπτα τέπλα, σκαλιστά προσκυνητάρια, βυζαντινές καντήλες και βασιλικούς πολυελαίους. Κοντά στον αιώνα τα χρόνια που παρήλθαν από τότε που ο Άγιος ήρθε εδώ να κατοικήσει. Και σε όλα αυτά τα χρόνια, άλλοτε από το περίσσευμα κι άλλοτε από το υστέρημα, δωρητές της αγάπης του Αγίου του Θεού γινόντουσαν και ακόμα γίνονται όσοι τον ευλαβούνται. Κι εκείνος, δεσπόζει με τον τρούλο του και το ψηλό καμπαναριό του και ξάγρυπνος φυλάει τον τόπο με τους κήπους, που έγινε το πρώτο του το σπίτι. Η παρουσία του έντονη, αισθητή, ειρηνική, αγιασμένη, παραμυθητική και θαυματουργή, ελπιδοφόρα,στη μοναξιά και ερημιά των πολύβουων πόλεων, των παγωμένων ψυχών.
"Πού πηγαίνεις; Εγώ δε φυλάγω το σπίτι μου;'' είπε στη γερόντισσα Σαλώμη, το 1940, που νικημένη από την ανθρώπινη αδυναμία, φοβήθηκε τον κίνδυνο των Γερμανών καί αποφάσισε να φύγη από το μοναστήρι του, στη Μάνδρα της Αττικής. Κι όταν πάλι στην Κατοχή, το μοναστήρι του είχε οικονομικά πενιχρά και υποτυπώδη, παρουσιάστηκε ο Άγιος, ως σεβάσμιος Ιερέας, στον ύπνο ενός ανθρώπου, του κ. Γιαννακόπουλου, που κατοικούσε στα Μέγαρα και του είπε:
«Τά παιδιά μου πεινούν. Πήγαινε στο Μοναστήρι μου, να τα βοηθήσεις». Τότε το Μοναστήρι του Αγίου Ιεροθέου ήταν τό μοναδικό, πού λειτουργούσε στην περιοχή. Καί έφερε ο άνθρωπος εκείνος στη Μονήν τρόφιμα καί χρήματα, προς μεγάλη χαράν καί συγκίνησιν όλων των Μοναζουσών.
Η Παναγία και ο Άγιος δεσπόζουν σε βυζαντινό ψηφιδωτό επάνω από τις πύλες της Μονής. (φωτό: romfea.gr)
Αυτά είναι μόνο λίγα από τά θαυμαστά που φανερώνουν την προστασία Αγίου Ιεροθέου και υπάρχουν ως μαρτυρίες στο μοναστήρι της Παναγίας της Κυπριωτίσσης στα Μέγαρα, εκεί όπου είναι και ο τάφος του Αγίου και η Τιμία Κάρα του.
Ο τάφος του Αγίου, στο μοναστήρι της Παναγίας Κυπαρρισιωτίσσης, στα Μέγαρα. (φωτό:romfea.gr)
4 Οκτωβρίου 2021. Ο Άγιος της Κηπούπολης πανηγυρίζει. Καμπάνες, λάβαρα, σημαίες, θυμιάματα, πανηγυρικές ψαλμωδίες και αρτοκλασίες, κόσμος πολύς πονεμένος, ταπεινός προσκυνητής στη Χάρη του, στην Αγάπη του, στην ευλογία του. Κι όταν η πανήγυρις τελειώνει με τον μεθέορτο εσπερινό, μνημόσυνο τελείται στις καρδιές μας, για τους κτίτορες και ευγενείς διακονητές, που έφεραν τον Άγιο στην Κηπούπολη και τον κατέστησαν, έφορο και προστάτη και γείτονα αγαπημένο που μέσα στα χρόνια που έρχονται και παρέρχονται, είναι ''το φῶς τοῖς ἐν σκότει ἁμαρτημάτων πορευομένοις''.
Κηπούπολη, 4 Οκτωβρίου 2021. Προσκύνηση του Τιμίου λειψάνου του Αγίου Ιεροθέου κατά την Ιερά Πανήγυρη του Ναού.
Και του χρόνου, να αξιωθούμε να συνεορτάσομεν, δι΄ευχών του Αγίου μας και γείτονά μας και της Κυρίας Θεοτόκου, που νυχθημερόν επικαλούμαστε, οι μικροί και ταλαίπωροι, στην πολυκύμαντη θάλασσα της βιοτής μας.
