"Πίσω από την Ελλάδα που φαίνεται πως γκρεμίζεται, υπάρχει μια Ελλάδα που σιγοβράζει κι είναι έτοιμη να φέρει την 'Ανοιξη στη δημιουργία και στην ανάπτυξη".
Αυτά τα λόγια μου είπε η Ευσεβία την περασμένη Κυριακή στη Δημητσάνα, όταν μπήκα στο μικρό μαγαζάκι, το «για φαντάσου…», με τα χίλια δυο καλούδια που κοιτώντας τα κανείς, δεν ξέρει τι να πρωτοπάρει.
Και φυσικά το δικό μου το μάτι πού έπεσε; Στα γλυκά του κουταλιού. Και μάλιστα σε αυτό το τριαντάφυλλο, τη ροδοζάχαρη όπως το λένε, από τη Μονή των Ταξιαρχών, στο Αίγιο.
Το είχα δοκιμάσει για πρώτη φορά πριν 10 χρόνια, όταν μου το έφερε δώρο, ο μαθητής μου ο Αλέξανδρος. ‘Εκτοτε, δεν έχω ξαναφάει κάτι καλύτερο.
Αλλά δεν ήταν μόνο το τριαντάφυλλο. Ήταν και τα γλυκά του κουταλιού χωρίς ζάχαρη, δεμένα μόνο με τους χυμούς των φρούτων. Βύσσινο, κεράσι, καρυδάκι, σύκο ρετσέλι. 'Ηταν και αυτά με τη ζάχαρη για όσους δεν την αποχωρίζονται. 'Ηταν και τα λικέρ σε περίτεχνα μπουκάλια, με γεύση περγαμόντο, πιπερόριζα, μαστίχα, τεντούρα, μέντα. 'Ηταν και τα ξερολούκουμα, τα παστέλια, τα ζυμαρικά, οι ελιές, τα λαλάγγια, τα ροφήματα και τα κρασιά. 'Ηταν και τα περίπλοκα μέλια. 'Ηταν και τα αρωματικά σαπουνάκια με αγνά υλικά φτιαγμένα στο μοναστήρι, με προσευχή υπέρ του κόσμου όλου.
'Ηταν και η καλότητα που απέπνεε ο χώρος. 'Ηταν και το χαμόγελο της Ευσεβίας και η ευγένεια του Νικόλα. Μα πιο πολύ ήταν η ιστορία της Ευσεβίας και του Νικόλα που μετά από μια εκδρομή στους τόπους τους Αρκαδικούς που τούς γοήτευσαν, πήρανε και οι δυο τη μεγάλη απόφαση. Να παντρευτούν και να αφήσουν πίσω τους την πολύβουη πόλη, για να ζήσουν κάτω από την σκιά του Μαινάλου, στη χώραν Στεμνίτζαν.
Η Ευσεβία που χαμογελάει πάντα με μια έμφυτη γαλήνη λέει:
-Όταν μας έγινε η πρόταση να ανοίξουμε το μαγαζάκι στη Δημητσάνα, είπαμε:
«Γιατί όχι;»
Το φαντάστηκαν, εξ ου και το "για...φαντάσου", να πουλάει την χειροποίητη παράδοση κλεισμένη σε βάζα, βαζάκια και περίτεχνα μπουκάλια. 'Ετσι εκτός από τους παραγωγούς της περιοχής, ταξίδεψαν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας και βρήκαν και άλλους τοπικούς παραγωγούς. 'Ολοι αυτοί, κι εκείνοι από εδώ κι οι άλλοι από τα άλλα μέρη που αγωνίζονται μέσα από τις τοπικές επιχειρήσεις τους, να συνεχίσουν δυναμικά την παράδοση, τους σύστησαν τα προϊόντα τους.
Και το "για...φαντάσου", στήθηκε κι έγινε πραγματικότητα.
Όχι, δεν χάνονται οι άνθρωποι όταν επιμένουν, μένουν στον τόπο τους εργάζονται, παράγουν,ανακαλύπτουν τους θησαυρούς της ελληνικής γης και προχωρούν πέρα από τα γνωστά, κρατώντας αναλλοίωτο τον αξιακό τους χαρακτήρα. Παραγωγοί, επιχειρηματίες, μαγαζάτορες, μάστορες και τεχνίτες όλοι μαζί γίνονται το πείσμα, γίνονται η γνώση και η σοφία της μάνας γης και διαφυλάττουν με κάθε τίμημα την ιστορική συνέχεια του τόπου τους. Η Ελλάδα αναγεννάται και θέλει τη στήριξη που της πρέπει για να κρατηθεί όρθια και δυνατή. 'Ετσι μόνο μπορούμε να ελπίζουμε πως θα έρθει μια μέρα που θα είναι καλύτερη από τις άλλες.
